Αγωνιστική Παρέμβαση ΕΛΜΕ Λέσβου "Καθηγητές υπέρ της αξιολόγησης"

Σχετικά με το δημοσίευμα της εφημερίδας "Καθημερινή" Διαβάσαμε στην Καθημερινή της Παρασκευής 18 Ιούνη ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα που είδε στην απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΜΕ Λέσβου υπέρ της αξιολόγησης μια «υγιή αντίδραση στη “νόσο” της ΟΛΜΕ». Μάθαμε ακόμη -όχι χωρίς έκπληξη- ότι “οι καθηγητές της Λέσβου αποδέχονται την αξιολόγηση”, ενώ κανένα γυμνάσιο ή λύκειο στο νησί δε δέχτηκε να μπει στο λεγόμενο πιλοτικό πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης.  Το δημοσίευμα προφανώς αναφέρεται σε ένα κείμενο που καλεί τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν τη συμμετοχή του σχολείου τους στο πρόγραμμα. Η εικόνα που επιχειρεί να διαμορφώσει το δημοσίευμα είναι μια ΕΛΜΕ με ανεξαρτησία γνώμης από την ΟΛΜΕ, η οποία δίχως να ταυτίζεται με το υπουργείο, δέχεται ως αντικειμενικά σωστή την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευτικών μονάδων. Ένα πρώτο πρόβλημα είναι ότι διέφυγε από το συντάκτη το γεγονός ότι οι καθηγητές της Λέσβου με τρεις γενικές συνελεύσεις της ΕΛΜΕ έχουν ταχθεί κατά της αξιολόγσης του υπουργείου Παιδείας. Έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, σε πορείες, σε απεργίες συνολικά ενάντια στις επιλογές του ΠΑΣΟΚ στην εκπαίδευση (αξιολόγηση, νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου κλπ) και έχουν τοποθετηθεί δημόσια με αναλυτικό τρόπο γιατί το έκαναν. Ακόμη κανένα σχολείο στο νησί δε δέχτηκε να μπει στο λεγόμενο πιλοτικό πρόγραμμα, παρά τις έμμεσες απειλές, τις κούφιες υποσχέσεις και το ψάρεμα στα θολά νερά. Γιατί παρά πολλά σχετικά με αυτή τη διαδικασία μένουν ασαφή. Εκείνο όμως που είναι σαφές είναι πως δεν περιμένει κανείς ευχάριστες εκπλήξεις από την κυβέρνηση που τσαλαπατά τα δικαιώματα δεκαετιών στο όνομα του χρέους και συντηρεί την άθλια κατάσταση στην εκπαίδευση που παρέλαβε. Τι άλλο δείχνει το γεγονός ότι η όλη φιλολογία περί αξιολόγησης θέλει τάχα να βελτιώσει την παρεχόμενη εκπαίδευση βγάζοντας από τη συζήτηση το περιεχόμενό της, την κυριαρχία της παπαγαλίας και των εξετάσεων, καθώς και το γεγονός ότι η παραπαιδεία όχι απλά ζει και βασιλεύει, αλλά λειτουργεί και σαν πρότυπο. Όλα αυτά δεν αποτέλεσαν είδηση για την Καθημερινή. Αποτέλεσε όμως η ανακοίνωση της πλειοψηφίας του ΔΣ, δηλαδή πέντε ατόμων που προέρχονται από το σκληρό πυρήνα .......της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής το πρόεδρο της Νομαρχιακής Διοικούσας Επιτροπής Λέσβου της ΝΔ, τον οποίο ψήφισαν για πρόεδρο της ΕΛΜΕ. Άτομα που θα τα συναντήσει κανείς σε συνάξεις των κομμάτων εξουσίας, σε θέσεις ευθύνης, επιμορφωτή κλπ στην εκπαίδευση όταν το κόμμα τους είναι στην εξουσία. Αυτοί με μια ιδιόμορφη αίσθηση χιούμορ δίνουν τη συναίνεσή τους “αρκεί η αξιολόγηση να είναι αξιοκρατική, αμερόληπτη και προπάντων ακομμάτιστη”. Προφανώς αισθάνονται ότι επειδή στηρίζουν την εξουσία μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, παρουσιάζοντας το άσπρο για μαύρο, χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα συνάδελφο. Εξάλλου αυτοί οι 5 που τόσο βιαστικά η Καθημερινή βαφτίζει “οι καθηγητές της Λέσβου” σπάνια δίνουν τη δυνατότητα στους συναδέλφους να τους ζητήσουν το λόγο. Όταν δεν πρόκειται για αλεξιπτωτιστές στο συνδικαλισμό, πρεσβεύουν εκείνο το είδος συνδικαλισμού όπου οι “εκπρόσωποι” δεν ενημερώνουν για όσα συμβαίνουν, δεν παίρνουν θέση για τις εξελίξεις, συχνά δεν κάνουν απεργία, εμποδίζουν τη διενέργεια συνελεύσεων και αφήνουν ακάλυπτους τους συναδέλφους που πλήττονται (βλ. αναπληρωτές-ωρομίσθιους). Δεν παραλείπουν ωστόσο να βρεθούν στα γραφεία της διοίκησης και να υπογραμμίσουν ότι βρίσκονται κοντά στους διοικούντες όταν το κόμμα τους είναι στην κυβέρνηση. Έτσι σώπασαν όταν η Διαμαντοπούλου απαίτησε 30 μαθητές ανά τάξη, όταν στάλθηκαν οι περισσότεροι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι στην ανεργία, όταν πετάχτηκαν χιλιάδες ευρώ με τα λάπτοπ της Α' γυμνασίου, ενώ μένουν απλήρωτοι οι ωρομίσθιοι και κυρίως όταν η χούντα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ μας γύρισε πολλές δεκαετίες πίσω. Υπάρχει και κάτι πέρα από την πρέμουρα των ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ -και όχι μόνο- να συγκροτηθεί το προεδρείο της ΕΛΜΕ για να μπει τέρμα στην “ασυδοσία” των συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα που έβαλε τέλος στο τέλμα πολλών ετών. Υπάρχουν και οι επίζηλες θέσεις ευθύνες, αλλά και το μερίδιο από 7,2 εκατ. ευρώ που θα δοθούν για την επιμόρφωση όσων θα αναλάβουν ρόλο στο “πιλοτικό πρόγραμμα αξιολόγησης”.  Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει, αλλά είναι μάλλον αντιληπτό ότι ο συντάκτης της Καθημερινής ήθελε να στηρίξει οπωσδήποτε τις κυβερνητικές επιλογές με ένα πυροτέχνημα που να απαξιώνει τη στάση της ΟΛΜΕ. Μια στάση που έχει επιβληθεί από μαζικές διαδικασίες και εκφράζει τη στάση ενός ολόκληρου κλάδου. Βέβαια αρκεί και μόνο ο τίτλος του δημοσιεύματος για να καταλάβει κανείς ότι η Καθημερινή σε αυτές τις εποχές κρίσης αποφάσισε να αφήσει τους χαμηλούς τόνους. Η ρητορική όπου η στήριξη της εξουσίας είναι υγεία και κάθε αντίλογος ασθένεια δεν είναι καινούργια. Χαρακτηριστικό δέιγμα που άφησε εποχή ήταν ο λόγος του δικτάτορα Παπαδόπουλου για το γύψο, τον ασθενή κλπ. Έτσι και σήμερα για όσους έχουν τάξει τον εαυτό στην επικράτηση της κοινωνικής βαρβαρότητας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, όποιος έχει αντιρρήσεις, δεν έχει άποψη, είναι απλά... ασθενής. Και τι είδους δημοκρατικά δικαιώματα μπορεί να ζητά ένας ασθενής; Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι η δημοσιογραφική δεοντολογία και η δημοκρατία για μερικούς είναι αποδεκτά μόνο στο βαθμό που δε συγκρούονται με το επιχειρηματικό κέρδος, του εργοδότη τους ή γενικότερα. Η εκπαίδευση όμως, οι κοινωνικές ανάγκες, τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα του ζωντανού στοιχείου της εκπαίδευσης, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, είναι πολύ ακριβά για να τα αφήσει κανείς στο έλεος όσων υπηρετούν το επιχειρηματικό κέρδος. Ο αγώνας μας για παιδεία κοντά στις λαϊκές και νεολαΐστικές ανάγκες θα συνεχιστεί. Όσο για δημοσιεύματα αυτού του τύπου θα μείνουν να θυμίζουν τη ιδιοτέλεια και τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις που αντιστρατεύονται αυτόν τον αγώνα. Αγωνιστική Παρέμβαση ΕΛΜΕ Λέσβου