Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Η μεγάλη περιπέτεια του Λυκείου στη χώρα μας

Του Νίκου Τσούλια

     Πρόκειται για την πιο μεγάλη περιπέτεια που έχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα μετά τη μεταπολίτευση. Το λύκειο δοκιμάζεται από δύο μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, τα οποία αποδίδονται στο λύκειο ως δικά του προβλήματα και ζητούνται λύσεις από αυτό, χωρίς προφανώς να μπορεί να τα αντιμετωπίσει για έναν απλό λόγο. Είναι κοινωνικά ζητήματα που δεν μπορούν να μετασχηματιστούν σε αντίστοιχα εκπαιδευτικά και έτσι καταδυναστεύουν το λύκειο με την κατηγορία ότι δεν μπορεί να τα επιλύσει. Τόση ανορθολογικότητα και απερισκεψία…
     Και να ποια είναι αυτά τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα: η αυξημένη κοινωνική ζήτηση για σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση – με τις διαρκείς αναζητήσεις του συστήματος πρόσβασης – και η ετεροβαρής σχέση μεταξύ γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο με το πρώτο ζήτημα. Η κοινωνική ζήτηση για σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι σε πολύ μεγάλα ποσοστά που δύσκολα συναντάμε σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Εδώ και 40 περίπου χρόνια το ποσοστό των μαθητών του λυκείου που επιθυμεί την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με οριακές διακυμάνσεις υπερβαίνει μεσοσταθμιστικά το 80%! Αυτό σημαίνει ότι το λύκειο δεν μπορεί παρά να υπηρετήσει αυτή την κοινωνική ανάγκη. Τι γίνεται όμως στη συνέχεια; Κατηγορείται το λύκειο ότι «είναι προθάλαμος του πανεπιστημίου»! Αλλά το λύκειο δημιουργεί αυτό το μετασχηματισμό του ή η γενική απαίτηση για συνέχιση των σπουδών; Θα μπορούσε το λύκειο να μην ασχολείται με αυτή τη σοβαρή υπόθεση