Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Γιατί η βλακεία είναι ακατανίκητη;

Του Νίκου Τσούλια
Η ανθρώπινη βλακεία επιβιώνει εξελικτικά, βάζοντας τρικλοποδιές ακόμη και στους πιο έξυπνους! Οι ερευνητές ανακαλύπτουν το RQ που συμπληρώνει το IQ και εξηγούν γιατί πέφτουν έξω επιχειρήσεις με πανέξυπνους υπαλλήλουςΗ «λειτουργική βλακεία» των μεγάλων οργανισμών, η οποία «πνίγει» τη νοημοσύνη κινδύνου των εργαζομένων συνέβαλε, στην πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση
Το Βήμα – New Scientist
Αν κοιτάξετε προσεκτικά γύρω σας θα τη δείτε παντού – ακόμη και στα λαμπρότερα μυαλά, ακόμη, μερικές φορές, και στον ίδιο τον εαυτό σας. Αν και τους δυο τελευταίους αιώνες πολλοί στοχαστές έχουν αποφανθεί κατηγορηματικά ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι πανταχού παρούσα και δεν έχει όρια, η επιστήμη μόλις πρόσφατα άρχισε να καταπιάνεται με το – δύσκολο αλλά και γεμάτο εκπλήξεις, όπως αποδεικνύεται – έργο να τη μετρήσει. Τα συμπεράσματα των πρώτων μελετών του είδους μάλλον ανατρέπουν την αντίληψη περί του υπέρτατου αγαθού της ανθρώπινης εξυπνάδας. Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά. Κατ” αρχάς, για παράδειγμα, αν η βλακεία αποτελεί από εξελικτικής απόψεως μειονέκτημα, τότε γιατί δεν είμαστε όλοι ιδιοφυΐες; Και γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις εκείνοι που είναι βραδύτεροι στο μυαλό τα καταφέρνουν καλύτερα από εκείνους που είναι εξυπνότεροι; Αποδεικνύεται επίσης ότι η ανοησία είναι ένα «δεινό» που μπορεί να πλήξει τους πάντες, ακόμη και τις μεγαλοφυΐες, και μάλιστα στην περίπτωση αυτή με καταστροφικές συνέπειες, αν κρίνουμε από τις «βλακείες» μεγάλων ανδρών όπως ο Ναπολέων. Η δε «λειτουργική βλακεία» των μεγάλων

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Τράπεζα θεμάτων


Πολύ φασαρία γίνεται τελευταία με την τράπεζα θεμάτων που ενεργοποιεί το υπουργείο παιδείας
Πώς όμως προέκυψε η τράπεζα θεμάτων και ποιο ρόλο καλείται να παίξει;  Είναι σωστός ο θεσμός της τράπεζας θεμάτων; Αν ναι,  γιατί όλη αυτή η αντίδραση από αρκετούς μαθητές, αρκετούς καθηγητές αλλά και από γονείς και πολιτικές παρατάξεις; Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε.
Δημήτρης Τσαούσης
     Φυσικός Phd
Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες ποικίλλων μεταρρυθμίσεων στην παιδεία. Όλες οι μεταρρυθμίσεις είχαν υποστηρικτές αλλά και αντιδράσεις. Τα προγράμματα σπουδών, τα βιβλία, τον τρόπο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο και πολλά άλλα τα αλλάξαμε όχι μία, αλλά πολλές φορές. Συνεχώς ζητάμε αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά και κάθε φορά υπάρχει αντίδραση σε κάθε αλλαγή που επιχειρείται. Μερικές φορές ζητάμε να επανέλθουμε σε κάτι παλιό, για το οποίο μερικά χρόνια νωρίτερα αντιδρούσαμε να μη εφαρμοστεί. Γενικά ζητάμε αλλαγές, αλλά είμαστε μόνιμα κατά των μεταρρυθμίσεων.
Στις πανελλήνιες εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, τα θέματα άλλοτε είναι εύκολα και άλλοτε δύσκολα αλλά και καμιά φορά με λάθη. Σε εκπαιδευτικά συνέδρια που έχει συζητηθεί το θέμα, ο διαφορετικός κάθε χρόνο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων αποδίδεται στο ότι κάθε φορά αλλάζει η επιτροπή. Επειδή κάθε επιτροπή είναι ανεξάρτητη και έχει διαφορετική άποψη για το επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων, προκύπτουν και διαφορετικού επιπέδου

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Π α ν ε π ι σ τ η μ ί ο υ … τ ο ό ν ε ι δ ο ς…

Χρήστου Παπαδημητρίου.
        Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου.
        Πρόεδρου ΤΚ Πύργου-Κόνιτσας.
Αυτονόητο είναι ότι αν δεν ακουμπήσει κανείς στη λέρα δεν θα είναι και λερωμένος.
Η παρακάτω αναφορά δεν αναφέρεται στο πρόσωπο του καθηγητή ο οποίος φέρεται ότι υπέπεσε στον πειρασμό που υπέπεσε και ο Μεταξόπουλος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά στην πεπατημένη της λεηλασίας αφενός του χρήματος αφετέρου της αξιοπρέπειας των όσων δεν συμμετείχαν ποτέ σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, νύχτας, υπόκοσμου, υποκλοπών, κλοπών και υπεξαιρέσεων.

Με αφορμή το τελευταίο περιστατικό αισχύνης… κατά τα λεχθέντα…, ενός ακόμη πολίτη  με «κολάρο» και  εκπαιδευτικού ανώτατης βαθμίδας ο οποίος  φέρεται ότι μετέτρεψε τον οίκο του  πνεύματος και της  γνώσης των Ιωαννίνων  σε οίκο εμπορίου, και συναλλαγής . Κατά συνέπεια αγαπητέ συμπολίτη στην χρονική και ιστορική στιγμή που βρισκόμαστε δεν φτάνει να συμπεριφερόμαστε  ως άλλοι «Πόντιοι Πιλάτοι». Αυτό  όμως συμβαίνει ξεδιάντροπα-υποκριτικά και προκλητικά, από τους ίδιους  αλλά και από πρόσωπα που άσκησαν διοίκηση στο ίδρυμα ως αρχές πρυτανικές, χωρίς αιδώ…  με περισσό θράσος… και με την ανοχή βεβαίως του τοπικού τύπου που αντί να τους αγνοήσει και περιφρονήσει, τους προβάλει ως πρότυπα  αυτούς και τα λεγόμενά τους…  και οι «άθλιοι» δεν ντρέπονται να  βλέπουν και φωτογραφία τους…. τόσο μεγάλη επιμόλυνση, τέτοια έλλειψη παντελονιών και καθρεφτών, δυστυχώς …

Είναι κοινός τόπος ότι το ψάρι αγαπητέ μου αναγνώστη «βρωμάει» από το κεφάλι, κατά συνέπεια το τελευταίο θλιβερό παραστατικό με τον «τύπο» ο οποίος έχοντας την  ιδιότητα του καθηγητή πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και ο οποίος φαίνεται ότι εξειδικεύτηκε και στην ειδικότητα του «λωποδύτη», ακουμπάει και έχει άμεση αναφορά και στην ανώτατη ηγεσία του πανεπιστημίου δηλαδή την πρυτανεία των αντίστοιχων περιόδων δράσης του επαγγελματία επιόρκου όποιος κι αν είναι αυτός, αν είναι έτσι όπως διαχέεται η είδηση…
Κατά συνέπεια πρέπει να ομολογήσουμε- τουλάχιστον οι σκεπτόμενοι- ότι φτάνει πια αυτή η υποκρισία των ηγητόρων του ιδρύματος εκείνης ή εκείνων των εποχών, οι οποίοι με τα δήθεν περισπούδαστα και μετά φωτογραφίας πρωτοσέλιδα άρθρα των περί ηθικής ή περιγραφής της σημερινής κατάστασης, προκαλούν αλγεινή εντύπωση για το θράσος καθότι αποδεικνύεται ότι είτε με την ανεπάρκειά τους, είτε με την συμμετοχή τους στις αλχημείες των λωποδυτών συναδέλφων τους συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία αυτής της κατάστασης για την οποία σφυρίζουν αδιάφορα….
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την ορθότητα των λεχθέντων που

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Στη μνήμη του Θεόφιλου Σακαλίδη

Του Νίκου Τσούλια, π. προέδρου της  ΟΛΜΕ
Ένας αγωνιστής της κοινωνίας και της ζωής
      Ο Θεόφιλος Σακαλίδης υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ηγετικά στελέχη του εκπαιδευτικού κινήματος για πολλά χρόνια, από τη δεκαετία του 1980 έως τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
      Διετέλεσε Ειδικός Γραμματέας και Ταμίας του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ, πρόεδρος του Ταμείου Αρωγής Δημοσίων Υπαλλήλων και αιρετός του κλάδου των καθηγητών στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΔΕ). Ήταν ιδρυτικό μέλος της ΠΑΣΚ καθηγητών και μέλος της Κεντρικής Γραμματείας της σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του πορείας.
      Ο Θεόφιλος ήταν ένας ρομαντικός συνδικαλιστής. Διατηρούσε πάντα την αγνότητα του νέου συνδικαλιστή που δεν συμβιβάζεται με το «σύστημα», που δεν μετριάζει τον αγωνιστικό του παλμό με το πέρασμα του χρόνου και με το βάρος της ηλικίας. Είχε μια αγνότητα στη θεώρηση των συλλογικών διαδικασιών, που είχε και διαπαιδαγωγική διάσταση. Πίστευε στα σοσιαλιστικά ιδεώδη και στην κοινωνική αλλαγή χωρίς «παραπομπές» και συμβιβασμούς. Όταν αρκετοί στην παράταξή μας αναφερόμαστε κατά τη διάρκεια της ύστερης φάσης της Μεταπολίτευσης σε σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά, ο Θεόφιλος επέμενε με απολυτότητα στη σοσιαλιστική εκδοχή των ιστορικών πραγμάτων.
      Η κουλτούρα του πάντα είχε έναν απόλυτο ορθολογισμό, ωσάν η μαθηματική του παιδεία να αποτελούσε συστατικό στοιχείο του λόγου του. Πάντα σεβόταν κάθε αντίπαλο. Ποτέ δεν μιλούσε απαξιωτικά για κάποιον ακόμα και στις πιο κρίσιμες και στις πιο καθοριστικές αντιπαραθέσεις του. Προσωπικά με κολάκευε η αναφορά του ότι «μαζί μου η αντιπαράθεση είχε πάντα μια ποιότητα».
      Ο λόγος του είχε πάντα θέρμη και πάθος. Βίωνε την επιχειρηματολογία του με μια πρωτόγνωρη νεανικότητα που ξάφνιαζε. Αγαπούσε τη συλλογική δράση. Πίστευε με έναν απόλυτο τρόπο στο ρόλο και στη σημασία των κοινωνικών κινημάτων. Η αξία της αλληλεγγύης ήταν γι’ αυτόν η προμετωπίδα για κάθε συμπεριφορά του και επιλογή του.
      Ως αιρετός στο ΚΥΣΔΕ στάθηκε δίπλα στους εκπαιδευτικούς και στα προβλήματά τους με συνέπεια και ευθύνη χωρίς καμιά παραταξιακή διαφοροποίηση. Διέθεσε ουσιαστικά όλη του τη ζωή για την προαγωγή των στόχων του εκπαιδευτικού κινήματος, για μια ουσιαστική Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία στη χώρα μας, για ένα δημοκρατικό και ανθρωπιστικό σχολείο.
      Ο Θεόφιλος Σακαλίδης ήταν ένας ανυποχώρητος αγωνιστής με όραμα και αξίες, με αφοσίωση στη συλλογική δράση, με πάθος για τη δημιουργία ενός δίκαιου κόσμου. Ήταν ένας αγωνιστής της κοινωνίας και της ζωής.