Σταθμοί της Τοπ. Αυτοδιοίκησης στα Γιάννινα της τελευταίας 30ετίας
➤ Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΑΠΤΗΣ, εκπαιδευτικός
Για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι μας, κρίνεται σκόπιμο αλλά και ωφέλιμο, ενδεχομένως, να γίνει μια σύντομη αναφορά στους σταθμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά τα τελευταία εικοσιοκτώ χρόνια (1982-2010) στα Γιάννινα.
Κατά τον πρώτο σταθμό, δήμαρχος εξελέγη ο αείμνηστος Σπύρος Κατσαδήμας που υποστηρίχθηκε, σύμφωνα με την έμπνευση του Ανδρέα Παπανδρέου από τις δημοκρατικές δυνάμεις, όπως είχε λεχθεί, σε αντιπαράθεση κυρίως προς το κόμμα της Ν.Δ. ως αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στον δεύτερο σταθμό (1986-1990) εξελέγη Δήμαρχος ο κ. Φίλιος, υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ, αλλά στον δεύτερο γύρο με τη συνδρομή όλων σχεδόν των ψηφοφόρων που στον πρώτο γύρο είχαν προτιμήσει τον κ. Σόφη του ΚΚΕ – Εσωτερικού που στηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον κ. Χ. Τόλη που είχε κατέλθει ως ανεξάρτητος, ενώ είχε διαδεχθεί στο αξίωμα του Δημάρχου τον Σπ. Κατσαδήμα, με βάση τις νόμιμες διαδικασίες.
Στον τρίτο σταθμό εκλέχτηκε και πάλι ο κ. Φίλιος αλλά τη φορά αυτή ως κοινός υποψήφιος του ενωμένου ακόμη ΣΥΝ (ΚΚΕ, ΚΚΕσ. και ορισμένοι άλλοι) και του δοκιμαζόμενου, λόγω των γεγονότων του 1989, ΠΑΣΟΚ.
Στον τέταρτο σταθμό εκλέχτηκε (1994-98) ο κ. Ελ. Γκλίναβος που είχε διατελέσει και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αν και είχε αντίπαλό του, πλην του υποστηριζόμενου από τη Ν.Δ., και τον κ. Φίλιο.
Στον πέμπτο σταθμό, 1998-2002, εκλέχτηκε ο κ. Παπασταύρος (Ν.Δ.) εκμεταλλευόμενος την κόντρα των αντιπάλων του, που είχαν δυσαρεστήσει ένα σοβαρό ποσοστό ανένταχτων πολιτών, καθώς, περισσότερο στα παρασκήνια, είχαν προβεί σε άγονες, ως συνήθως, αντιπαραθέσεις.
Στον έκτο και τελευταίο σταθμό (2002-2010) Δήμαρχος διατελεί ακόμα ο κ. Γκόντας, αφού εκλέχτηκε την πρώτη φορά στο δεύτερο γύρο λόγω της αδυναμίας των αντιπάλων του να κατευθύνουν τους οπαδούς φίλους τους, ενώ τη δεύτερη λόγω του εκλογικού νόμου, κατά την πρώτη αναμέτρηση.
Σήμερα, ως γνωστόν, το αξίωμα του διευρυμένου, χαλασιά μας, Δήμου το διεκδικούν αρκετοί, ευτυχώς ή δυστυχώς, υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων, ως επικρατέστεροι, λόγω της πρωτοφανούς κομματικοποίησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ οι κ.κ. Γκόντας και Φίλιος.
Εκείνο, όμως, που φαίνεται ή καλύτερα είναι άκρως ανησυχητικό για το μέλλον του Δήμου και της πόλης των Ιωαννίνων αλλά ιδιαίτερα για την τύχη των μικρών κοινοτήτων που ο «Καλλικράτης» (τα εισαγωγικά δηλώνουν ότι κρύβει πολλά δεινά και γενικά για τον τόπο) τα ενέταξε στη διαφθειρόμενη μεγαλούπολη, είναι η ένταση στην πρωτοφανή αντιπαράθεση των δυο «μονομάχων», κυριολεκτικά.
Η κατάσταση, μάλιστα, έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε μεγάλο μέρος του εκλογικού μας σώματος φαίνεται να μη γνωρίζει ότι είναι υποψήφιοι Δήμαρχοι και άλλοι καταξιωμένοι, κατά γενική και ειδική ομολογία, πολίτες, όπως οι γιατροί Χρ. Μαντάς, Στεφ. Σκοπούλης και ο κ. Τασούλας.
Επειδή, λοιπόν, η τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπορεί ούτε να νοηθεί ούτε να λειτουργήσει μόνον υπό το πνεύμα της «αντιπαράθεσης» των κυρίως μονομάχων, πολλοί πολίτες οφείλουν με τη συνετή τους ψήφο να στείλουν στο Δήμο και άλλες δυνάμεις, για να παίζουν, τουλάχιστον, το ρόλο του αντικειμενικού διαιτητή.
Και φυσικά, όλοι, ανεξαρτήτως, οι πολίτες ξέρουν λίγο – πολύ από την ιστορία μας, των Ελλήνων, ότι το αποτέλεσμα της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης δεν προδιαγράφει το μέλλον της χώρας, όπως τόσο επιπόλαια προσπάθησε να μας εκφοβίσει ο κύριος πρωθυπουργός, ανεπιτυχώς.
Στη δημοκρατία, όντως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. «Τα κόμματα», όπως είπε κάποτε ο αείμνηστος Κ. Καραμανλής, «έρχονται και παρέρχονται».
Το κράτος, όμως πρέπει να παραμένει και θα παραμένει, αρκεί, βέβαια, οι πολίτες να στέκονται στο ύψος τους με καθαρή την κοινωνικοπολιτική τους συνείδηση.
Οψόμεθα και πάλι.
➤ Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΑΠΤΗΣ, εκπαιδευτικός
Για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι μας, κρίνεται σκόπιμο αλλά και ωφέλιμο, ενδεχομένως, να γίνει μια σύντομη αναφορά στους σταθμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά τα τελευταία εικοσιοκτώ χρόνια (1982-2010) στα Γιάννινα.
Κατά τον πρώτο σταθμό, δήμαρχος εξελέγη ο αείμνηστος Σπύρος Κατσαδήμας που υποστηρίχθηκε, σύμφωνα με την έμπνευση του Ανδρέα Παπανδρέου από τις δημοκρατικές δυνάμεις, όπως είχε λεχθεί, σε αντιπαράθεση κυρίως προς το κόμμα της Ν.Δ. ως αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στον δεύτερο σταθμό (1986-1990) εξελέγη Δήμαρχος ο κ. Φίλιος, υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ, αλλά στον δεύτερο γύρο με τη συνδρομή όλων σχεδόν των ψηφοφόρων που στον πρώτο γύρο είχαν προτιμήσει τον κ. Σόφη του ΚΚΕ – Εσωτερικού που στηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον κ. Χ. Τόλη που είχε κατέλθει ως ανεξάρτητος, ενώ είχε διαδεχθεί στο αξίωμα του Δημάρχου τον Σπ. Κατσαδήμα, με βάση τις νόμιμες διαδικασίες.
Στον τρίτο σταθμό εκλέχτηκε και πάλι ο κ. Φίλιος αλλά τη φορά αυτή ως κοινός υποψήφιος του ενωμένου ακόμη ΣΥΝ (ΚΚΕ, ΚΚΕσ. και ορισμένοι άλλοι) και του δοκιμαζόμενου, λόγω των γεγονότων του 1989, ΠΑΣΟΚ.
Στον τέταρτο σταθμό εκλέχτηκε (1994-98) ο κ. Ελ. Γκλίναβος που είχε διατελέσει και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αν και είχε αντίπαλό του, πλην του υποστηριζόμενου από τη Ν.Δ., και τον κ. Φίλιο.
Στον πέμπτο σταθμό, 1998-2002, εκλέχτηκε ο κ. Παπασταύρος (Ν.Δ.) εκμεταλλευόμενος την κόντρα των αντιπάλων του, που είχαν δυσαρεστήσει ένα σοβαρό ποσοστό ανένταχτων πολιτών, καθώς, περισσότερο στα παρασκήνια, είχαν προβεί σε άγονες, ως συνήθως, αντιπαραθέσεις.
Στον έκτο και τελευταίο σταθμό (2002-2010) Δήμαρχος διατελεί ακόμα ο κ. Γκόντας, αφού εκλέχτηκε την πρώτη φορά στο δεύτερο γύρο λόγω της αδυναμίας των αντιπάλων του να κατευθύνουν τους οπαδούς φίλους τους, ενώ τη δεύτερη λόγω του εκλογικού νόμου, κατά την πρώτη αναμέτρηση.
Σήμερα, ως γνωστόν, το αξίωμα του διευρυμένου, χαλασιά μας, Δήμου το διεκδικούν αρκετοί, ευτυχώς ή δυστυχώς, υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων, ως επικρατέστεροι, λόγω της πρωτοφανούς κομματικοποίησης από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ οι κ.κ. Γκόντας και Φίλιος.
Εκείνο, όμως, που φαίνεται ή καλύτερα είναι άκρως ανησυχητικό για το μέλλον του Δήμου και της πόλης των Ιωαννίνων αλλά ιδιαίτερα για την τύχη των μικρών κοινοτήτων που ο «Καλλικράτης» (τα εισαγωγικά δηλώνουν ότι κρύβει πολλά δεινά και γενικά για τον τόπο) τα ενέταξε στη διαφθειρόμενη μεγαλούπολη, είναι η ένταση στην πρωτοφανή αντιπαράθεση των δυο «μονομάχων», κυριολεκτικά.
Η κατάσταση, μάλιστα, έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε μεγάλο μέρος του εκλογικού μας σώματος φαίνεται να μη γνωρίζει ότι είναι υποψήφιοι Δήμαρχοι και άλλοι καταξιωμένοι, κατά γενική και ειδική ομολογία, πολίτες, όπως οι γιατροί Χρ. Μαντάς, Στεφ. Σκοπούλης και ο κ. Τασούλας.
Επειδή, λοιπόν, η τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπορεί ούτε να νοηθεί ούτε να λειτουργήσει μόνον υπό το πνεύμα της «αντιπαράθεσης» των κυρίως μονομάχων, πολλοί πολίτες οφείλουν με τη συνετή τους ψήφο να στείλουν στο Δήμο και άλλες δυνάμεις, για να παίζουν, τουλάχιστον, το ρόλο του αντικειμενικού διαιτητή.
Και φυσικά, όλοι, ανεξαρτήτως, οι πολίτες ξέρουν λίγο – πολύ από την ιστορία μας, των Ελλήνων, ότι το αποτέλεσμα της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης δεν προδιαγράφει το μέλλον της χώρας, όπως τόσο επιπόλαια προσπάθησε να μας εκφοβίσει ο κύριος πρωθυπουργός, ανεπιτυχώς.
Στη δημοκρατία, όντως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. «Τα κόμματα», όπως είπε κάποτε ο αείμνηστος Κ. Καραμανλής, «έρχονται και παρέρχονται».
Το κράτος, όμως πρέπει να παραμένει και θα παραμένει, αρκεί, βέβαια, οι πολίτες να στέκονται στο ύψος τους με καθαρή την κοινωνικοπολιτική τους συνείδηση.
Οψόμεθα και πάλι.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου