… ο Κώστας … και ο ΠαλαιοΚώστας …

Παρακολουθώ μέρες τώρα το επικοινωνιακό «κρεσέντο» του Πρωθυπουργού μας και εκεί που άρχισα να βλέπω με συμπάθεια… την προσπάθειά του να μας πείσει πόσο καλός οδηγός είναι …σε ένα προβληματικό κυβερνητικό κάρο, ήλθε ένας άλλος οδηγός…, ελικοπτέρου αυτή τη φορά, να μας αποδείξει στην πράξη τις ικανότητές του… και να τινάξει στον αέρα την, ούτως ή άλλως, λεκτική πρωθυπουργική επιχειρηματολογία.
Η διακυβέρνηση Καραμανλή φαίνεται να ανταγωνίζεται επάξια τις πιο παρακμιακές περιόδους της αντίστοιχης Πασοκικής απογοητεύοντας και τους τελευταίους πιστούς οπαδούς της που περίμεναν κάτι καλύτερο…
Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν σε πέντε χρόνια διαψεύστηκαν οι μεγαλεπήβολες διακηρύξεις μιας κυβέρνησης που ήλθε τόσο πανηγυρικά στην εξουσία.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Την περίφημη «απογραφή»…ακόμη γελάνε μαζί μας οι κοινοτικοί επίτροποι. Την «κάθαρση» που όχι μόνο δεν έγινε, αλλά δεν προλαβαίναμε να μετρήσουμε την αλληλουχία σκανδάλων από τους «γαλάζιους νομείς της εξουσίας».
Η εξωτερική πολιτική αμήχανη αναλώθηκε από ένα επικοινωνιακού, αν όχι κουτοπόνηρο, αντιαμερικανισμό και μια λανθάνουσα ευρωπαϊκή δυσπιστία εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά, κυρίως, έμεινε σιωπηλή ή υποτάχθηκε στον δυναμισμό της «εθνικιστικής υστερίας» του Κυπρίου Προέδρου τορπιλίζοντας το σχέδιο Ανάν.
Ο διάλογος για την Παιδεία ανακοινώνεται κάθε φορά που αλλάζει ο Υπουργός ή όταν στριμώχνεται η κυβέρνηση από την επικαιρότητα και ξεχνιέται λίγες μέρες αργότερα ή εξευτελίζεται από τον ανούσιο καυγά αυτοπροσδιορισμού από τους «πυλώνες του διαλόγου» Μπαμπινιώτη και Βερέμη… μη χειρότερα!
Όσο για την οικονομία…. ούτε το μαγείρεμα των δεικτών δεν τους σώζει. Η καθημερινότητα είναι αμείλικτη, εξάλλου ποια η αξιοπιστία τους, όταν σε μια μέρα εξοβελίζεται η πολιτική του επί τεσσεράμισι χρόνια παντοδύναμου υπουργού οικονομίας;
Εν κατακλείδι, ζούμε ένα κυβερνητικό ανέκδοτο ανικανότητας,…την καλύτερη έμπνευση για συγγραφείς επιθεώρησης …, που, αν δεν επηρέαζε τις τύχες ημών και αυτής της άμοιρης χώρας, θα το διασκεδάζαμε κιόλας.. Το δε τραγελαφικό περιστατικό των φυλακών Κορυδαλλού θα μπορούσε να προλογίσει εύστοχα το βιβλίο πεπραγμένων της ή ακόμη θα ήταν μια θαυμάσια επιλογή για τον τίτλο του … ο Κώστας … και ο ΠαλαιοΚώστας …αρκεί βέβαια να συμφωνούσε και ο περιβόητος δραπέτης…
Λίγα χρόνια πριν ένας άλλος (Κώστας και αυτός) με …σαφώς μικρότερο εκτόπισμα, χωρίς θεατρικές χειρονομίες και λεκτικές ακροβασίες, το αντίθετο θα έλεγα από την εσχάτως εμπεδωμένη άποψη ότι δημοφιλής εικόνα αποτελεσματικού πολιτικού είναι αυτή του «μάγκα και καραμπουζουκλή» .
Πολιτικός με επιμονή και σύνεση πέτυχε την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ (τώρα με την κρίση φαίνεται η σπουδαιότητά της). Δρομολόγησε την ένταξη της Κύπρου, αλλά και μια καλή αρχή για την λύση του Κυπριακού με τη σύμφωνη γνώμη της τότε ηγεσίας της με το σχέδιο Ανάν, εξάλλου βλέπουμε το τωρινό τέλμα, αν όχι τη σίγουρη διχοτόμηση.
Απέφυγε έντεχνα και κυρίως με νηφαλιότητα πιθανή περιπέτεια στην υπόθεση των Ιμίων αδιαφορώντας για τις κραυγές μιας ανόητης και ανέξοδης εθνικοκαπηλείας.
Ξεκίνησε και τελείωσε μερικά από τα μεγαλύτερα έργα υποδομών παραδίδοντας στην τωρινή κυβέρνηση μια χώρα στην υπερήφανη θέση τρεις μήνες πριν τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων!
Τέλος αντιστάθηκε στη ρασοφόρο πολιτειακή επιδρομή, ενώ κάποιοι άλλοι απαιτούσαν την «ευλογία» της, αδιαφορώντας για τη συνταγματική απρέπεια, αν όχι εκτροπή.
Η μεγάλη όμως προφορά του ήταν ότι είχαμε έναν κανονικό Πρωθυπουργό με στόχο και πρόγραμμα. Η θητεία του βέβαια καταγράφει και τρεις μεγάλες αποτυχίες:
Η πρώτη ήταν ότι δεν ξεμπέρδεψε μια και καλή από τον κακομαθημένο ή και διεφθαρμένο κομματικό μηχανισμό. Η δεύτερη, έχει να κάνει με την ελλιπή μεταρρυθμιστική προσπάθεια στην Παιδεία και η Τρίτη ότι υπέκυψε στην πίεση μιας συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, επιτρέποντάς της να διατηρήσει όλα τα ασφαλιστικά υπέρ - προνόμια- για το ποίμνιό της (δηλαδή εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα) καταδικάζοντας τις επόμενες γενιές σε ασφαλιστική αβεβαιότητα., και στα κατοπινά κυβερνητικά σχήματα το στίγμα της συναίνεσης για το μεγαλύτερο σκάνδαλο σε βάρος της αλληλεγγύης των γενεών.
Δεν ξέρω τι θα φέρουν οι επόμενες εκλογές, όποτε και να γίνουν, αλλά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι οι κατάκοποι πολιτικοί μας οργανισμοί μπορούν να δώσουν λύσεις και, βεβαίως, αν τα κριτήρια μιας μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων έχουν μετακινηθεί, έστω και στο ελάχιστο, από μια κοντόφθαλμη πελατειακή λογική βολέματος υπέρ του κοινού καλού.

Βαγγέλης Θεοδώρου Καθηγητής Πληροφορικής Μέλος της συντονιστικής επιτροπής της ΠΑΣΚ-Καθηγητών