Το επίδομα των 176 ευρώ καλείται να καταβάλλει το Δημόσιο σε 53 εκπαιδευτικούς

Θεσσαλονίκη




Ειδικό επίδομα και αναδρομικά υποχρεούται να καταβάλλει το ελληνικό Δημόσιο σε 53 εκπαιδευτικούς, με απόφαση που εξέδωσε το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης.

Το επίδομα των 176 ευρώ είχε δοθεί το 2002 ως «ειδική μηνιαία παροχή» για προσαύξηση του μισθού σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους εκτός από τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι προσέφυγαν στα δικαστήρια.

Πρωτόδικα δικαιώθηκαν από το δικαστήριο με το σκεπτικό ότι η «εξαίρεσή τους συνιστά άνιση μεταχείριση», ενώ το Διοικητικό Εφετείο επικύρωσε την απόφαση.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου στους 53 εκπαιδευτικούς θα πρέπει να τους καταβληθεί το επίδομα και τα αναδρομικά από τον Ιανουάριο του 2002 μέχρι τον Οκτώβριο του 2005 που κατέθεσαν την αγωγή.

Σε περίπτωση που το ελληνικό Δημόσιο προσφύγει στον Αρειο Πάγο και η απόφαση επικυρωθεί και από το Ανώτατο Δικαστήριο τότε θα αποτελέσει δεδικασμένο για 150.000 περίπου εκπαιδευτικούς στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.




H απόφαση του Διοικητικού Εφετείου είναι η πρώτη που δικαιώνει εκπαιδευτικούς
ΠΗΓΗ : in.gr

Μέρες δόξας – μέρες μνήμης

Γράφει ο Ευθύλογος

Αναρτήθηκε από kafeneio στις 8:16:00 πμ


Πάνε πάνω από δυο γενιές, που σαν τέτοιες μέρες η Ελλάδα έκανε όλο τον κόσμο να ζει στο ρυθμό του ηρωισμού της και στο μέγεθος της θυσίας της. Όσοι αρνήθηκαν να σκύψουν στο τέρας του Άξονα, τέτοιες μέρες πρωτοανάσαναν τον ελεύθερο «αέρα!» της Ρωμιοσύνης. Κι όταν η Ελλάδα λύγισε δε γονάτισε, συνέχισε την αντίσταση στα ελεύθερα ελληνικά βουνά. Μια αντίσταση που ενέπνευσε το βάρδο της Ρωμιοσύνης να γράψει:
Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια,
εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος.
Εδώ σηκώνετ' όλ' η γη με τους αποθαμένους,
και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της.

Κι απάνω απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους
φωτάει μεμιάς Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος.

Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες,
-χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια-,
κ' είναι οι νεκροί, στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!

Το ποίημα είναι του Άγγελου Σικελιανού και τιτλοφορείται «Αντίσταση»

Τιμή στους πρωτοπανηγυριώτες της Λευτεριάς. Μιας Λευτεριάς που ποτέ δε μετρήθηκε με το στρέμμα. Πάντα «με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».Υποκλινόμαστε ευλαβικά.

Με τιμή και συγκίνηση

Ευθύλογος

Υ.Γ. Αρχές της δεκαετίας του ’70, νεαρός και λίγο άμυαλος, διάβασα αυτό το ποίημα ανήμερα της επετείου, στην εκκλησιά ενός μαρτυρικού χωριού της πατρίδας μου. Γεμάτη παλιούς αντάρτες η εκκλησιά. Ζούσαν πολλοί ακόμη τότε. Την τελευταία στροφή του ποιήματος την ακολούθησε ο λυγμός τους. Ποιος ξέρει τι θύμησες ξύπνησαν οι στίχοι!

Αυτά τα ηλιοκαμένα, σκληρά και συνάμα βουρκωμένα πρόσωπα δε θα τα ξεχάσω ποτέ!
Μέρος της συγκίνησης οφείλεται και σ΄ αυτή την ανάμνηση.

ο ίδιος

Δεν είναι αυτό που νομίζετε !

28 δισεκατομμύρια € στις τράπεζες,
18 δισεκατομμύρια € στην Κοινωνική Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στην Παιδεία, όλα μαζί κι αυτά σκάρτα!Και μάλιστα μας διευκρινίζουν ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε!

Δεν ενισχύουν δηλαδή τους τραπεζίτες αλλά το τραπεζικό σύστημα! Όλοι και όλες όταν συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω αυτό δεν λένε;

Δε.. δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου!!!
Και δε μου λέτε ρε αρμόδιοι λεβέντες,γιατί δεν δίνετε πέντε παράδες παραπάνω στην Παιδεία και να πείτε ότι δεν ενισχύετε τους εκπαιδευτικούς αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα;

Να σας πω εγώ γιατί:

Γιατί το μόνο που φοβάστε είναι η γνώση.

Ευθύλογος

Αναρτήθηκε από kafeneio

Η πιό αποδοτική επένδυση: Η επένδυση στην εκπαίδευση

Κόντρα ξέσπασε την Παρασκευή στη Βουλή για τα μέτρα στήριξης των τραπεζών, ύψους 28 δισ. ευρώ, κατά τη συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου, ο οποίος πρότεινε την -υπό όρους- κρατικοποίηση των τραπεζών που θα στηριχθούν από το Δημόσιο.Ο κ. Αλαβάνος παρατήρησε ότι τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ που θα διατεθούν για τη στήριξη των τραπεζών είναι όσα ο μισός προϋπολογισμός, περισσότερα απ' όσα παίρνει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα από ένα 7ετές Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.Πρότεινε, δε, «όποια τράπεζα 'γονατίζει' και δεν μπορεί να αντέξει και εφόσον το Δημόσιο συμφωνεί ότι συμφέρει την οικονομία να γίνει κάτι τέτοιο, η παροχή στήριξης από το Δημόσιο (να) σημαίνει εθνικοποίηση αυτής της τράπεζας».Επίσης ζήτησε την παρέμβαση του κράτους υπέρ των δανειοληπτών, των νέων ζευγαριών που χρωστούν το δάνειο με κίνδυνο να χάσουν τα σπίτια τους και των αγροτών.Τέλος, είπε ότι πρέπει να κληθούν στη Βουλή οι διοικητές των ιδιωτικών τραπεζών να εξηγήσουν τι έχουν κάνει και για τις αμοιβές τους: «Διότι τη στιγμή που τους δίνετε 28 δισεκατομμύρια, αυτή η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών στρέφεται ενάντια στην ΟΤΟΕ για το αν θα πάρουν 10 ή 20 ευρώ παραπάνω οι υπάλληλοι της. Είναι ντροπή. Είναι προσβολή».Απαντώντας στον κ. Αλαβάνο, ο υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ.Παπαθανασίου υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση «δεν στηρίζει τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, αλλά το τραπεζικό σύστημα».«Λαμβάνουμε μέτρα άμεσης εμπιστοσύνης και ενίσχυσης της ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, για να μην έχει το δικό μας σύστημα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας» και «για να μην αυξηθεί το επιτόκιο στο δανειολήπτη, για να μπορέσει να συνεχίσει να παίρνει δάνειο ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, για να μην εμφανιστεί το τραπεζικό σύστημα να αποκλείσει από τη συνέχιση του δανεισμού ή από το δανεισμό όλους αυτούς που έχουν ανάγκη των χρημάτων» είπε ο κ. Παπαθανασίου.Υπογράμμισε μάλιστα ότι τα μέτρα αυτά δεν αποτελούν «λευκή επιταγή». «Είναι μέτρα τα οποία όποια τράπεζα θέλει να αξιοποιήσει πρέπει να αποδεχθεί και εκπροσώπηση του Δημοσίου, που θα έχει το δικαίωμα βέτο και επιπλέον θα υπάρχει και περιορισμός στις αμοιβές των στελεχών των τραπεζών» σημείωσε ο κ. Παπαθανασίου και συνέχισε:«Εμείς λέμε ότι όποια τράπεζα έρθει και ζητήσει κρατική στήριξη -έστω και μεσοπρόθεσμα- δεν μπορεί να την κάνει και να συνεχίζουν τα στελέχη να αμείβονται όπως αμείβονται. Γι' αυτό και μπαίνει πλαφόν στο μισθό και όλα τα συμπαρομαρτούντα».
Αναρτήθηκε από Αρκουδπουρνάρ

Πώς να γράψεις βίοι παράλληλοι;

Γράφει ο Ευθύλογος

Ο ΣΑΜΟΥΗΛ

Χωρίς ψαλμούς και θυμιατά χωρίς φωτοχυσία γονατισμένοι, σκυθρωποί, μπρος στην ωραία Πύλη πέντε Σουλιώταις[1] στέκονται με το κεφάλι κάτου, βουβοί δεν ανασαίνουνε και βλέπεις κάπου κάπου. . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Ανοίγει η Πύλη του Ιερού, σκύφτουν τα παλληκάρια τ ανδρειωμένα μέτωπα το μάρμαρο χτυπάνεκ αι καρτερούν ακίνητα του γέροντα τα λόγια
Επρόβαλ’ ο καλόγερος. Το πρόσωπό του φέγγει σα χιονισμένη κορυφή στου φεγγαριού τη λάμψη.Στα λαβωμένα χέρια του βαστούσε ένα βαρέλιπώκλειε μέσα θάνατο φωτιά κι’ απελπισία.Εκείνο μόνο τώμεινε, εκείνο μόνο φθάνει.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . .Τα γόνατά του εχτύπησαν ορμητικά την πλάκα, εσήκωσε τα χέρια του, το πρόσωπό του ανάφτει,κι’ οι πέντε τον εκύττταζαν βουβοί μέσα στα μάτια [2]Απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη
* * * * * * * * * * * *

[1] Από σεβασμό και στον ποιητή και στον καλόγερο και στα παλικάρια, διατήρησα την ορθογραφία του πρωτότυπου σε όλο το κείμενο (όσο μου επέτρεψε το πληκτρολόγιο)
[2] Λίγο αργότερα ο θάνατος και η φωτιά «πώκλειε» μέσα του εκείνο το βαρέλι απλώθηκαν στο Κούγκι.
* * * * * * * * * *
Ο Εφραίμ
Τη διαφωνία του με τις δοσοληψίες στις οποίες φέρεται να εμπλέκεται η Μονή Βατοπεδίου εξέφρασε την Κυριακή ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, προσθέτοντας ότι το ζήτημα απασχολεί και την Εκκλησία της Κύπρου.Στο πλαίσιο αυτό, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου προέτρεψε τον ηγούμενο Εφραίμ και το ηγουμενο συμβούλιο της Μονής να επιστρέψουν όσα έχουν πάρει "εκτός της λελογισμένης τιμής".Ο κ. Χρυσόστομος είπε ότι "θέλει αρετή και τόλμη για να κάνει κανείς κάτι τέτοιο, εμείς όμως τους καλούμε να τολμήσουν να το κάνουν, γιατί η Εκκλησία δεν θέλει χρήματα να στοιβάζει στις τράπεζες ή να λέει ότι είναι πλούσια".Απόσπασμα από τις Αρχιεπισκοπικές παραινέσεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμουhttp://www.skai.gr/master_story.php?id=95328
Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, προφανώς και άλλοι . . . καλόγεροι. Πολιτικοί δεν υπήρχαν στην Ελλάδα τότε για να γίνει σύγκριση με τους σύγχρονους. Ευτυχώς κάποιοι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης στέκονται ακόμη όρθιοι!

Ευθύλογος
Αναρτήθηκε από kafeneio στις 10:24:00 μμ

Κάτι σαν ανέκδοτο

Γράφει ο Ευθύλογος

Πριν μερικά χρόνια οι δυο υποδιοικητές –παχυλών αμοιβών - μιας μεγάλης Τράπεζας στη χώρα Χ…, για λόγους διευκόλυνσης της συνεργασίας τους, είχαν τα γραφεία τους στον ίδιο χώρο.Ο διοικητής – προκλητικότατα επίσης αμειβόμενος - ήταν του τύπου «εγώ απλώς προεδρεύω», άλλωστε είχε πάθει και ένα μικρό εγκεφαλικό, παρέμενε όμως στη θέση του ακλόνητος γιατί ήταν μπατζανάκης κάποιου πολιτικού παράγοντα. (Από εκείνους τους «όσο ψηλά κι αν βρίσκεται!» Καταλαβαίνετε τώρα να μην το κάνω περισσότερο λιανά) Έτσι η διοίκηση της τράπεζας ουσιαστικά βρίσκονταν στα χέρια των δυο υποδιοικητών. Αυτοί αποφάσιζαν για τα πάντα. Γόνοι ισχυρών οικογενειών (από κοινωνική – πολιτική και οικονομική πλευρά) με σπουδές και αγορασμένα μεταπτυχιακά από τα καλλίτερα - δηλαδή τα ακριβότερα - πανεπιστήμια του δυτικού κόσμου, κρατούσαν επάξια τα ηνία της Τράπεζας.Σαν άνθρωποι του «καλής κοινωνίας», φρόντιζαν να συγχρωτίζονται με πρόσωπα του Πνεύματος και της Τέχνης και – προφανώς – να παρακολουθούν κάθε εκδήλωση αυτού του είδους.Ο υποδιοικητής Α μάλιστα, είχε κρεμάσει στον τοίχο πίσω από το πολυτελές κάθισμα εργασίας, μαζί με τους αγορασμένους πανεπιστημιακούς τίτλους και έναν πίνακα τον οποίο ο υποδιοικητής Β τον θαύμαζε καθημερινά. (Τα έπιπλα – γραφεία τους ήταν απέναντι)Μια μέρα δεν άντεξε και ζήτησε από τον υποδιοικητή Α να του τον πουλήσει.Ο Α αρνήθηκε γιατί ήταν οικογενειακό κειμήλιο, όπως είπε. Ο Β όμως επέμενε και πρόσφερε 50000 $ για την αγορά του πίνακα.Ο Α θεώρησε δελεαστική την προσφορά και έτσι από την επόμενη μέρα ο πίνακας βρέθηκε στον απέναντι τοίχο, στα νώτα του Β. Αλλά σε μια βδομάδα ο Α μετάνιωσε και ζήτησε από τον Β να του ξαναδώσει τον πίνακα και αυτός να του επιστρέψει τις 50000 $.Ο Β αρνήθηκε και ο Α προσέφερε 100000 $, ποσό με το οποίο συμφώνησε ο Β.Έτσι ο πίνακας ξαναβρέθηκε στην αρχική του θέση.Ο Β όμως βλέποντας πάλι τον πίνακα απέναντι στενοχωρήθηκε και σε μια βδομάδα ζήτησε από τον Α πάλι τον πίνακα.Ο Α αρνήθηκε, ο Β προσέφερε 150000 $ και ο πίνακας στόλισε πάλι τον τοίχο του Β.Να μην τα πολυλογούμε, αυτό το αλισβερίσι [1] κράτησε κάμποσες βδομάδες και η τιμή του πίνακα έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη.Μια μέρα όμως μπαίνοντας μέσα στο πολυτελές κοινό γραφείο ο ένας από τους δυο και κοιτάζοντας στον απέναντι τοίχο, όπου κανονικά έπρεπε να βρίσκεται ο πίνακας, διαπίστωσε ότι έλειπε.Ανήσυχος ρώτησε τον συνάδελφό του τι έγινε ο πίνακας.Εκείνος του απάντησε ότι τον πούλησε σε μια εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή.Έξαλλος τότε ο άλλος άρχισε να του φωνάζει:- Βλάκα μας κατέστρεψες! Από αυτόν τον πίνακα κερδίζαμε 50000 $ κάθε βδομάδα!!
Εδώ φίλοι τελειώνει το «κάτι σαν ανέκδοτο».

Γιατί η πραγματικότητα είναι ακόμη χειρότερη!Τι νομίζετε έκαναν οι ειδικοί οικονομικοί εγκέφαλοι και οι γιάπηδες του κώλου στα διάφορα χρηματιστήρια!Τώρα βγάζουν το σκασμό όλοι τους βέβαια και περιμένουν το κράτος να τους σώσει!Αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη μέρα.
* * * * * * * * * * * * *
[1] αλισβερίσι = εμπορική πράξη, δούναι και λαβείν, αγοραπωλησία (σύνθετη τουρκική λέξη)

Ευθύλογος

Το requiem των ειδικών

Ευθυλογίες
Φίλοι, σας έχω έναν ασφαλή και αλάνθαστο τρόπο να γίνετε πάμπλουτοι!
Να αγοράζετε τους «ειδικούς και τους αρμόδιους»[1] στην τιμή που αξίζουν και να τους πουλάτε στην τιμή που νομίζουν ότι αξίζουν.Υπάρχει βέβαια ένα μικρό πρόβλημα. Ότι αυτή η δικαιοπραξία προσκρούει στη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απαγορεύει την αγοραπωλησία ανθρώπων. [2]
* * * * * * * *
[1] Εννοούμε τους τεχνοκράτες και τα μεγαλοστελέχη κάθε χώρου. Οικονομικού, Πολιτικού κλπ. Και προφανώς δεν συντρέχει λόγος γεωγραφικού προσδιορισμού.
Αφού τα σκάτωσαν, τώρα «κανένας δεν γνωρίζει το μέγεθος και το βάθος της κρίσης». Ούτε και πέρσι, ούτε και πριν δέκα χρόνια γνώριζαν τα ζώα τι συμβαίνει, αλλά είχαν το θράσος να θέλουν να καθορίζουν τις τύχες των ανθρώπων.Δεν μπορεί να συνεχίσει να γίνεται ατιμωρητί αυτό.[2] Φήμες ότι οι «ειδικοί» σύντομα θα εξαιρεθούν και δεν θα προστατεύονται στο μέλλον από την χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελέγχονται προς το παρόν ως ανακριβείς. Κάποιοι επιμένουν ακόμη, ότι και οι «ειδικοί και οι αρμόδιοι» είναι άνθρωποι!
Ευθύλογος

Ο λαγός και η…λιονταρίνα

Γράφει ο Ευθύλογος

Μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα, ένας λαγός απολάμβανε τον ήλιο έξω από τη φωλιά του, μετά το μεσημεριανό του γεύμαΚάποια στιγμή περνάει από εκεί η Αλεπού και γίνεται ο εξής διάλογος:- Καλημέρα λαγέ πως τα περνάς;- Καλημέρα κυρά – Μάρω, μια χαρά είμαι. Το φαγάκι μου το έχω, το νεράκι μου το έχω, ο ήλιος είναι ζεστός ακόμη, τι άλλο θέλω; Έ, κι’ άμα λάχει ρίχνουμε και κανέναν στη λιονταρίνα, έτσι για να περάσει η ώρα.- Σοβαρά λαγέ με τη λιονταρίνα; Απόρησε η αλεπού.- Είπαμε για να περάσει η ώρα. Απαντάει ο λαγός.Την άλλη μέρα πάλι η ίδια σκηνή, αλλά με τον λύκο.. Περνάει ο λύκος, χαιρετάει και ρωτάει τον λαγό:- Καλημέρα λαγέ πως τα περνάς;- Καλημέρα κυρ – Λύκο μου, μια χαρά είμαι. Το φαγάκι μου το έχω, το νεράκι μου το έχω, ο ήλιος είναι ζεστός ακόμη, τι άλλο θέλω; Έ, κι’ άμα λάχει, ρίχνουμε και κανέναν στη λιονταρίνα, έτσι για να περάσει η ώρα.- Σοβαρά λαγέ με τη λιονταρίνα; Απορεί ο λύκος.- Είπαμε για να περάσει η ώρα. Απαντάει ο λαγός.Τρίτη μέρα η ιστορία επαναλαμβάνεται με την Αρκούδα.- Καλημέρα λαγέ πως τα περνάς;- Καλημέρα Αρκούδα μου, μια χαρά είμαι. Το φαγάκι μου το έχω, το νεράκι μου το έχω, ο ήλιος είναι ζεστός ακόμη, τι άλλο θέλω; Έ, κι’ άμα λάχει, ρίχνουμε και κανέναν στη λιονταρίνα, έτσι για να περάσει η ώρα.- Σοβαρά λαγέ με τη λιονταρίνα; Απόρησε η αρκούδα.- Είπαμε για να περάσει η ώρα. Απαντάει ο λαγός.Επόμενο ήταν να φτάσει και στα αυτιά του λιονταριού η ιστορία.Για να περάσω κι εγώ από τον λαγό λέει το λιοντάρι και ξεκινάει.Φτάνει στη φωλιά του λαγού, τον βλέπει ξαπλωμένο στον ήλιο και τον χαιρετάει.- Καλημέρα λαγέ πως τα περνάς;- Καλημέρα βασιλιά μου, μια χαρά είμαι.. Το φαγάκι μου το έχω, το νεράκι μου το έχω, ο ήλιος είναι ζεστός ακόμη, τι άλλο να θέλω;- Τίποτε άλλο; Ρωτάει το λιοντάρι.- Τίποτε άρχοντά μου, τίποτε.- Είσαι σίγουρος λαγέ; Μόνο αυτά; Επιμένει το λιοντάρι.
Έ, κι’ άμα λάχει, λέμε και καμιά μαλακία αφεντικό, έτσι για να περάσει η ώρα!

Ευθύλογος

Υ.Γ. Γιατί το θυμήθηκα τώρα;Γιατί αυτές τις μέρες είχαμε έναν βουλευτή τσαμπουκά, γλεντζέ, γυναικά, που έκανε σοβαρές δηλώσεις αλλά απ’ ότι φάνηκε στο τέλος ήταν μάλλον . . . έτσι για να περάσει η ώρα!
Ο ίδιος

Παραλληλισμοί

Γράφει ο Ευθύλογος
Είναι τόσο καταιγιστικές οι εξελίξεις και στο εσωτερικό αλλά και στον διεθνή ορίζοντα, που κάθε προσπάθεια έστω και απλής καταγραφής φαντάζει μάταια, ενώ ακόμη και ένας στοιχειώδης σχολιασμός είναι σχεδόν ανέφικτος. Πώς να σχολιάσεις όταν το χτες (κυριολεκτικά) φαίνεται τόσο μακρινό και τόσο αισιόδοξο;Ταυτόχρονα βέβαια τέτοια συγκυρία γεγονότων είναι αδύνατον να αφήσει αδιάφορους τους θαμώνες των ανά την επικράτεια καφενέδων.O παραπάνω πρόλογος δεν αποτελεί το μόνο άλλοθι για την πολυήμερη απουσία μου.Υπάρχει και άλλος λόγος που οφείλεται στο ένστικτο της αυτοπροστασίας.Για να γράψει κάποιος δυο αράδες που να έχουν και κάποιο νόημα και ταυτοχρόνως να μην κινδυνεύει να βρεθεί στο εδώλιο για εξύβριση, απαιτείται ένα μίνιμουμ ψυχραιμίας, Και δεν είμαι βέβαιος ότι μπορώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου κάτω από τέτοιες συνθήκες και με τέτοιο χοντρό δούλεμα που εισπράττω ως πολίτης. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά;Πως πρέπει να νοιώσω όταν αρμόδια χείλη με πληροφορούν ότι:«Βιώνουμε αυτή την περίοδο μια βαθιά διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση με απρόβλεπτη διάρκεια και παράλληλα έχουμε μια έξαρση του διεθνούς πληθωρισμού με τις αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου, των τροφίμων και των άλλων πρώτων υλών. . . .» [1]Αγνοεί φαίνεται ο εν λόγω φαιδρός τσάρος ότι οι ευφυείς πολιτικοί προβλέπουν τις κρίσεις πολύ πριν εκδηλωθούν και δεν τις αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων!Δηλαδή κατά τι έγινε σοφότερος ο ελληνικός λαός μετά από αυτή τη βαρύγδουπη δήλωση;Ας έλεγε τουλάχιστον κι αυτός ότι «η πτώση στο χρηματιστήριο έχει ημερομηνία λήξης, την επομένη των Εκλογών».Θα πετύχαινε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.Πρώτον θα έδινε το εναρκτήριο λάκτισμα για την έναρξη της προεκλογικής περιόδου και δεύτερον θα αποδείκνυε άλλη μια φορά ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται.[2]Βέβαια είναι άγνωστο αν επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ή ως φάρσα, αλλά με δεδομένο ότι συνήθως οι πρωταγωνιστές είναι καραγκιόζηδες, μάλλον η δεύτερη εκδοχή είναι η πιθανότερη.
Αν είχαν έστω και στοιχειώδη νοημοσύνη οι εκάστοτε αρμόδιοι δεν θα φτάναμε σ’ αυτό το θλιβερό σημείο που βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα!Με όλους τους δείκτες - παραγωγικότητας, ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξης κλπ. - να υποχωρούν αν όχι να κατακρημνίζονται, πλην εκείνου της διαφθοράς!Και με ένα δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 250 δισεκατομμύρια €, πράγμα που σημαίνει ότι σε κάθε τετραμελή οικογένεια αντιστοιχεί περίπου 90000 € δημόσιο χρέος! Καταλαβαίνετε τώρα πως δικαιολογείται η πολυτελής ζωή κάποιων, που εκπλήσσει κάποιους άλλους;
Όλα ερμηνεύονται βάσει της αρχής :
«Εγώ τα τρώω, όλοι τα χρωστάμε».


Άλλωστε αυτή η ελληνική πατέντα είναι από τα λίγα εξαγώγιμα προϊόντα μας μου φαίνεται; Γιατί, τι παραπάνω προσπαθεί να πετύχει το οικονομικό επιτελείο του πλανητάρχη με τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια που θα τα φεσώσει στους φορολογουμένους αμερικανούς πολίτες;Η μητρόπολη του καπιταλισμού σε μια περίεργη επίδειξη σοσιαλιστικής έξαρσης θυμήθηκε ξαφνικά το κράτος και την .. . . κοινωνικοποίηση των ζημιών. (κάτι μου θυμίζει από τα παλιά η ορολογία)Για τις επενδυτικές τράπεζες και για τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, κουβέντα.Για τους αγύρτες μεγαλογιάπηδες του κώλου, που εμφάνιζαν επί χρόνια ανύπαρκτα λογιστικά κέρδη για να αυξάνουν σε δυσθεώρητα ύψη τα δικά τους bonus, ούτε λέξη!Εδώ ξέρετε πόσα παίρνουν κάποιοι διοικητές οργανισμών και δημοσίων επιχειρήσεων που πάνε κατά διαόλου κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία τους!Μόνο ο Σαρκοζί ψέλλιζε κάτι για την τιμωρία των υπευθύνων «όπου απαιτείται» και την «πλήρη ανοικοδόμηση του καπιταλισμού, με γνώμονα την αντικατάσταση της αδιαφάνειας από τη διαφάνεια»Δεν σας θυμίζει λίγο εκείνες τις δικές μας κορώνες «οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται;» Θυμάστε πολλές τιμωρίες;Όσο για τη . . . glasnost, ας την αφήσουμε στο μνήμα της καλλίτερα.
Και για να γυρίσουμε στα δικά μας.Για μια κρίση που όχι απλά βρίσκονταν προ των πυλών αλλά είχε εγκατασταθεί από χρόνια στο παγκοσμιοποιημένο μοντέλο του καπιταλισμού, οι δικοί μας θλιβεροί αρμόδιοι όχι μόνον δεν είχαν πάρει μυρουδιά αλλά μέχρι πριν έξη μήνες εμφανίζονταν χαμογελαστοί, αισιόδοξοι και με . . . θωρακισμένη οικονομία. (Μόνο στο τελευταίο εξάμηνο ξύπνησαν ή κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να εμπαίζουν τους πάντες για πάντα).Όπως ακριβώς το ίδιο και εξίσου ανερυθρίαστα ισχυρίζονταν και οι προηγούμενοι φωστήρες και σωτήρες της οικονομίας. Βέβαια με το 25 % του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας, με τη γενιά των 700 €, με εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων, με το δημόσιο να υπολειτουργεί λόγω έλλειψης ή στρεβλής αξιοποίησης του προσωπικού, με μείωση των δημοσίων επενδύσεων, με την Δημόσια Υγεία και την Παιδεία να παραπαίουν, με ανεκτέλεστους προϋπολογισμούς, με . . . με . . . και αδιαφορώντας για το ανθρώπινο κόστος, θωρακίζεται εύκολα η οικονομία. Και όμως ούτε αυτό το κατάφεραν!
Και πώς να το καταφέρουν αφού είναι εκτός πραγματικότητας;Αφού καμάρωναν για ανύπαρκτα επιτεύγματα αγνοώντας το αυτονόητο.Αυτό που πριν λίγες μέρες τόνισε ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (FED) Μπεν Μπερνάνκι λέγοντας ότι «η μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, όχι μόνον δεν εξασθενεί, έως και σήμερα, αλλά αρχίζει να αφορά το σύνολο της αμερικανικής οικονομίας».
Και είναι γνωστό ότι ακόμη και όταν φταρνίζεται η αμερικανική οικονομία, παθαίνουν πνευμονία οι υπόλοιπες. Σκεφτείτε τώρα!!!
********************
[1] Δήλωση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη. (2/10/2008)
[2] Θα θυμάστε υποθέτω την προ οκταετίας περίπου αντίστοιχη δήλωση του άλλου μεγάλου οικονομικού εγκεφάλου. Ακόμη προβληματίζομαι αν ήταν βλάξ ή αγύρτης.Υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι παρασύρθηκαν από τις δηλώσεις του με αποτέλεσμα να καταστραφούν οικονομικά. Υπήρξαν άνθρωποι που αυτοκτόνησαν.Και όμως κυκλοφορεί ελεύθερος! Και ποιος ξέρει με τι είδους φιλοδοξίες!

Ευθύλογος

...ανατροπή..

...ανατροπή..

Δύο χρόνια πριν...περιμένω υπομονετικά τη σειρά μου για να ψηφίσω στις εκλογές για την ανάδειξη των συναδέλφων που θα αποτελέσουν τα αιρετά μέλη του ΠΥΣΔΕ & ΑΠΥΣΔΕ, ώσπου την προσοχή μου αποσπάει η παρουσία του τότε διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αεικίνητος όπως πάντα χαιρετάει και μιλάει με πολύ κόσμο, άλλον χτυπάει επιτιμητικά στην πλάτη, σε άλλον πάλι γνέφει με νόημα ... επιμελείται εκ του νόμου της διαδικασίας ... λέω με αφέλεια..., αλλά πάλι τόσος θόρυβος! ώσπου την υποψία μου επιβεβαιώνει ο διπλανός μου πιο υποψιασμένος «..τι διαδικασία και κουραφέξαλα εκλογικό αγώνα κάνει...», τι θράσος... σκέφτομαι...από πού αντλείται τέτοια δύναμη και συμπεριφορά όχι πάντως μόνο από την πρότερη συνδικαλιστική δράση, και τρομάζω στη σκέψη με το ποσοστό των επιρρεπών συναδέλφων σε πάσης φύσεως μικροεξυπηρετήσεις από την εκάστοτε εξουσία να ξεπερνάει εκείνο των όσων αντιστέκονται ή αδιαφορούν.
Πιο δίπλα τα παραταξιακά επιτελεία έδιναν και αυτά τη μάχη της αξιοπιστίας τους επιστρατεύοντας τα δικά τους όπλα, όχι όλα με την ίδια επιτυχία, εξάλλου ο λόγος τους μοιάζει ασθενικός και αναξιόπιστος σε ένα βαριεστημένο και απρόθυμο εκλογικό σώμα δίνοντας τη θέση του σε ένα απολιτικό αλισβερίσι προσωπικών επαφών και γνωριμιών., περισσότερο ευνοημένη η φίλα προσκείμενη στην διοίκηση παράταξη ...για ευνόητους λόγους φυσικά Έτσι κάπως κύλισαν οι προηγούμενες εκλογές.
Πέρασαν άλλα δύο χρόνια εκπροσώπηση μας εκεί .Άλλοι αναζητήσαμε τους ενόχους για την τοποθέτηση μας σε τρία σχολεία, άλλοι πάλι αυτούς που δε μας έβαλαν καλό βαθμό στη συνέντευξη για διευθυντές και άλλοι πάλι τους υπαίτιους που δεν πήραμε εκπαιδευτική άδεια.
Αν οι προσδοκίες ήταν αυτές περάσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα, ειδικά οι του ΑΠΥΣΔΕ, ατσαλάκωτοι στα άδυτα του 3ου ορόφου ο πιο επικοινωνιακός από αυτούς και εθιμοτυπικός στην αρχή και στο τέλος της χρονιάς και e-mail έστειλε και διατριβή στο εορτολόγιο του χρόνου έκανε! Εξάλλου οι δημόσιες σχέσεις κανέναν δεν έβλαψε, απεναντίας
αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την επανεκλογή... ο χρόνος θα δείξει
Ο πήχης των προσδοκιών και για τις φετινές εκλογές παραμένει χαμηλά εκτός αν
... Υπάρξει ρεύμα ανατροπής της μέχρι τώρα χειμαζόμενης σχέσης του εκλογικού
σώματος με παρατάξεις και υποψηφίους, και διάθεσης επανακαθορισμού του τρόπου
λειτουργίας των εκλεγμένων θεσμικών οργάνων
Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν να απαντήσουμε όλοι μας στα ερωτήματα
1° Τι μας ενοχλεί στη λειτουργία του θεσμού των αιρετών;
2° Ποιες και πόσο σαφείς είναι οι προσδοκίες μας από την εκπροσώπηση μας εκεί;
3° Είμαστε έτοιμοι να απαλλάξουμε το θεσμό από ανόητες προσωπικές
μικροεξυπηρετήσεις;
Η απάντηση στα ερωτήματα κάνει την εκλογική διαδικασία ενδιαφέρουσα όχι τόσο στην
επιλογή των προσώπων, αλλά κυρίως στον προσδιορισμό του τρόπου δράσης τους καθιστώντας
τα θεματοφύλακες της νομιμότητας και της διαφάνειας και όχι απλούς συνδιαχειριστές μιας
εκπαιδευτικής διοικητικής παθογένειας .
Όμως αν εξαντλήθηκαν οι παραταξιακοί σας φίλοι το ίδιο και οι γνωστοί σας
Αν ... και .. .αν .. τελικά μπορεί να είμαι μια λύση και ίσως όχι η έσχατη
Βαγγέλης Θεοδώρου
Καθηγητής πληροφορικής μέλος Δ.Σ Ε.Λ.Μ.Ε
Υποψήφιος της ΠΑΣΚ για το ΠΥΣΔΕ
ΥΓ Εκλογές είναι ...οπότε καλό είναι να δοθεί και ένα ηχηρό μήνυμα στην πολιτική των εκπτώσεων του λαϊκισμού και της αποδήμησης της Τεχνικής εκπαίδευσης

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟN ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2008

Μήνυμα του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,
κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη,
για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικών
(5-10-08)


Στη σύγχρονη εποχή της συνεχούς ροής πληροφοριών και της αλματώδους τεχνολογικής προόδου, η παιδευτική διαδικασία δεν είναι απλά η προετοιμασία του νεαρού ατόμου για το μέλλον∙ αντιθέτως, συνιστά τρόπο ζωής για τον άνθρωπο κάθε ηλικίας, δεδομένου ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να αναπτυσσόμαστε. Στις μέρες μας, λοιπόν, η παιδεία αναδεικνύεται ως το κατ’ εξοχήν χρήσιμο και αξιόπιστο μέσο κοινωνικής και ψυχοπνευματικής καλλιέργειας, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί την εξέλιξη και την ανάπτυξη των ατόμων, αλλά και των κοινωνιών.
Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει ότι ο εκπαιδευτικός λειτουργός, ως ο βασικός συνοδοιπόρος και οδηγός των μαθητών κατά την πορεία τους προς την κατάκτηση του μορφωτικού αγαθού, συντελεί τα μέγιστα στη διασφάλιση τόσο της προσωπικής ανέλιξης, όσο και της κοινωνικής συνοχής και προόδου. Κυρίως, όμως, αποτελεί ένα πρόσωπο διαχρονικά παρόν στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς ο εκπαιδευτικός είναι που φέρει την ευθύνη να καθοδηγήσει νήπια, παιδιά, εφήβους και ενηλίκους στο ταξίδι τους προς τη γνώση, με σύνεση και όραμα.
Σήμερα, στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας των Εκπαιδευτικών, τον οποίο καθιέρωσε η Unesco σε ετήσια βάση από το 1994, τιμούμε με αισθήματα ευγνωμοσύνης την προσφορά των απανταχού λειτουργών της εκπαίδευσης στην κοινωνικο-πνευματική διαμόρφωση των πολιτών του κόσμου. Η Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, όμως, δεν είναι παρά μια μικρή αφορμή για να τονισθεί εκ νέου πως ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας υπήρξε ανέκαθεν νευραλγικής σημασίας για την παιδευτική διαδικασία.
Οι σύγχρονες εξελίξεις στην επιστημονική έρευνα, οι νέες συνθήκες εκπαίδευσης, επικοινωνίας και απασχόλησης, διαμορφώνουν έναν ανανεωμένο, πολυεπίπεδο ρόλο για κάθε εκπαιδευτικό, που πλέον λειτουργεί ως καθοδηγητής, εμψυχωτής και συντονιστής της ανακαλυπτικής πορείας της μάθησης. Ανεξάρτητα όμως από τα εκάστοτε ζητούμενα της εποχής, παραμένει σταθερή η διαπίστωση πως, χωρίς τον εκπαιδευτικό και τις άοκνες, ακόμη και εν μέσω δυσκολιών, προσπάθειές του, για να μεταδώσει γνώση, να κοινωνήσει ήθος, να διδάξει δεξιότητες, και τελικά να αλλάξει τη ζωή των μαθητών του, η όποια εκπαιδευτική πολιτική βούληση θα έμενε, αναπόφευκτα, κενό γράμμα∙ το όποιο τεχνολογικό επίτευγμα θα εξέπιπτε σε στείρα, μηχανική διαδικασία.
Δεδομένου, λοιπόν, του σημαντικότατου έργου που επιτελούν οι εκπαιδευτικοί έναντι των μαθητών αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, αναγνωρίζουμε και εκφράζουμε τον σεβασμό μας για την προσφορά τους στη διαμόρφωση και την αξιοποίηση της σκέψης και της δράσης των νέων ανθρώπων, στη συγκρότηση ατόμων με δημιουργική πνοή και αγάπη για τη γνώση. Ως εκ τούτου, μείζονα προτεραιότητα αποτελεί για την Πολιτεία το να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες δυνατότητες, ώστε να εξασφαλισθεί για τους εκπαιδευτικούς η υψηλού επιπέδου κατάρτιση, η δια βίου επιμόρφωση, η αναβάθμιση των συνθηκών στους χώρους εργασίας, η έμπρακτη υποστήριξη του διδακτικού και κοινωνικού τους λειτουργήματος.
Συναισθανόμαστε πως όλα αυτά αποτελούν αναγκαία συνθήκη για την επάρκεια των εκπαιδευτικών έναντι των σύγχρονων κοινωνικών ζητουμένων, καθώς μέσα από αυτήν την επάρκεια διασφαλίζεται η συνεχώς βελτιούμενη ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Γιατί έχει γίνει πλέον εδραιωμένη πίστη όλων μας ότι για κάθε πρόβλημα και κάθε πρόκληση που ο σύγχρονος κόσμος καλείται να αντιμετωπίσει, η λύση ξεκινά από την παιδεία. Γιατί, τελικά, «Όλα είναι θέμα παιδείας».

Ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας
και Θρησκευμάτων
Ευριπίδης Στυλιανίδης