Μέρες δόξας – μέρες μνήμης

Γράφει ο Ευθύλογος

Αναρτήθηκε από kafeneio στις 8:16:00 πμ


Πάνε πάνω από δυο γενιές, που σαν τέτοιες μέρες η Ελλάδα έκανε όλο τον κόσμο να ζει στο ρυθμό του ηρωισμού της και στο μέγεθος της θυσίας της. Όσοι αρνήθηκαν να σκύψουν στο τέρας του Άξονα, τέτοιες μέρες πρωτοανάσαναν τον ελεύθερο «αέρα!» της Ρωμιοσύνης. Κι όταν η Ελλάδα λύγισε δε γονάτισε, συνέχισε την αντίσταση στα ελεύθερα ελληνικά βουνά. Μια αντίσταση που ενέπνευσε το βάρδο της Ρωμιοσύνης να γράψει:
Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια,
εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος.
Εδώ σηκώνετ' όλ' η γη με τους αποθαμένους,
και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της.

Κι απάνω απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους
φωτάει μεμιάς Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος.

Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες,
-χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια-,
κ' είναι οι νεκροί, στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!

Το ποίημα είναι του Άγγελου Σικελιανού και τιτλοφορείται «Αντίσταση»

Τιμή στους πρωτοπανηγυριώτες της Λευτεριάς. Μιας Λευτεριάς που ποτέ δε μετρήθηκε με το στρέμμα. Πάντα «με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».Υποκλινόμαστε ευλαβικά.

Με τιμή και συγκίνηση

Ευθύλογος

Υ.Γ. Αρχές της δεκαετίας του ’70, νεαρός και λίγο άμυαλος, διάβασα αυτό το ποίημα ανήμερα της επετείου, στην εκκλησιά ενός μαρτυρικού χωριού της πατρίδας μου. Γεμάτη παλιούς αντάρτες η εκκλησιά. Ζούσαν πολλοί ακόμη τότε. Την τελευταία στροφή του ποιήματος την ακολούθησε ο λυγμός τους. Ποιος ξέρει τι θύμησες ξύπνησαν οι στίχοι!

Αυτά τα ηλιοκαμένα, σκληρά και συνάμα βουρκωμένα πρόσωπα δε θα τα ξεχάσω ποτέ!
Μέρος της συγκίνησης οφείλεται και σ΄ αυτή την ανάμνηση.

ο ίδιος