Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

ΡΥΘΜΙΚΗ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ

Βασίλης Ντούρος
του Βασίλη Ντούρου *

Κοντή, πετσί και κόκαλο, σαράντα δύο κιλά, μελαχρινή σαν τσιγγάνα.
Είκοσι άτσαλα βαμμένα νύχια, μερικά με λίγο γκρι.
Μισοξυρισμένα  πόδια, γεμάτα πληγές.
Γελάει, λέει πως δεν έχει βυζιά. Καθόλου! Ξαναγελάει. Είναι όμορφη όταν γελάει.
Όταν ξαναγελάει ακόμα πιo όμορφη.
Χοροπηδάει σαν πιθήκι πάνω στο κρεβάτι. Εγώ ξαπλωμένος την παρακολουθώ.
Προσγειώνεται, απογειώνεται…
Ξανά.
Προσγειώνεται, απογειώνεται…
Και ξανά.
Προσγειώνεται και ξαπλώνει στην πλάτη μου, με το στήθος της. Πράγματι, τα βυζιά της είναι μικρά. Δεν νιώθω τίποτα…
Κουνάμε ταυτόχρονα πόδια χέρια, όπου να ‘ναι, άτσαλα, άναρχα.
Χορεύουμε ρυθμική κολύμβηση στο κρεβάτι.
Είναι αστείο. Γελάω και μ’ αρέσει.
Γυρίζω ανάσκελα. Φεύγει για λίγο. Ξανάρχεται.
Χοροπηδάει και καρφώνεται στο στήθος μου. Με ορμή.
Σιγοτραγουδάει Αρλέτα.
Τραβάει τα βυζιά μου και τα σμίγει. Κάνει το ίδιο στα δικά της. Μου τα δείχνει γελώντας.
Είναι πολύ μικρά. Μόνο δυο τεράστιες ρόγες, μαύρες σαν παραγινωμένα σταφύλια.
Κάθεται στο στήθος μου, με τα χέρια της μου ανακατεύει το πρόσωπο.
Μαζεύει σάλιο, ανοίγει το στόμα της, το αφήνει να τρέξει. Με φτύνει…
Νομίζω γλυκά.
Αηδιαστικό; ΌΧΙ… Υπέροχο.
Νιώθω ευτυχισμένος.
Πασαλείφει τα σάλια στο στήθος μου. Οι πόροι μου το ρούφηξαν, είναι μέσα μου τώρα, δεν φεύγει. Το σκέφτομαι μα δεν της το λέω.
Γελάω. Γελάει κι αυτή. Είναι όμορφη όταν γελάει. Ξαναγελάω. Ξαναγελάει κι’ αυτή.
Είναι ακόμα πιο όμορφη τώρα.
Ξαπλώνει στο στήθος μου, ηρεμεί, δεν μιλάει, δεν τραγουδάει.
Δεν ξέρω αν αναπνέει…
- Λάουρα ζεις; Εγώ ΝΑΙ… τώρα ΖΩ.

.
*Ο Βασίλης Ντούρος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1990. Ζει στην Αθήνα και σπουδάζει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Γράφει ή καλύτερα καταγράφει από το 2009. Συμμετείχε στο πολυσυλεκτικό έργο Ματριόσκα που κυκλοφορεί από τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις με τα κείμενα “Βίλυ” και “Ματριόσκα”. Πρόσφατα το διηγημά του “Καναδάς- Αιγάλεω-Γιαπωνέζα πορνοστάρ’’ διακρίθηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «ΛόγωΤέχνη

Δεν υπάρχουν σχόλια: