Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

… ο Άρης …πάει σχολείο…


 

( Ένα διαφορετικό καλωσόρισμα στον νέο Υπουργό Παιδείας )


Αν κάτι (κατά την γνώμη μου και πολλών άλλων θέλω να πιστεύω) πιστώνεται στα θετικά του σημερινού πρωθυπουργού είναι ότι εκτός από τις δικές του διακοπές σέβεται κυρίως τις διακοπές ημών των κοινών θνητών, … νυν υπουργών. ή εν δυνάμει υπουργήσιμων., επαναφέροντας επιτέλους την ελληνικότητα στα ήθη μας που πήγαν να ξεστρατίσουν από τον… ευρωπαϊσμό …της εποχής Σημίτη..
Με ανακούφιση λοιπόν είδαμε να περιμένει καρτερικά να τελειώσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, και της πρωτοχρονιάς, αλλά πάλι αμαρτία ήταν ο ανασχηματισμός να γίνει μες τα φώτα, άσε που ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσει το θάρρος και τις ικανότητές όποιου φέρελπι υποψήφιου Υπουργού τολμούσε να βουτήξει για να πιάσει τον σταυρό,…εξάλλου όλοι μαζί μετά θα κρατούσαν τον σταυρό του μαρτυρίου αυτής της άμοιρης χώρας.
Πρωί της 8ης Ιανουαρίου οι μαθητές επανέρχονται βαριεστημένα στις αίθουσες των σχολείων τους, λίγες ώρες αργότερα …μην χαλάμε και τις συνήθειές μας…. κάποιοι άλλοι «μαθητές» …μέλη της νέας κυβέρνησης εισέρχονται χαρούμενοι στην αίθουσα συνεδριάσεων του Μεγάρου Μαξίμου.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι η ημερομηνία δεν επιλέχτηκε τυχαία, αλλά ήταν μια επιβράβευση για τον πιο καλό μαθητή του νέου υπουργικού σχήματος και παλιό του συνεργάτη κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο. Αυτήκοοι μάρτυρες ανέφεραν ότι ο Πρωθυπουργός τελείωσε τις σύντομες ούτως η άλλως εθιμοτυπικές δηλώσεις του με την χαριτωμένη ρήση …άντε να τελειώνουμε…Ε μη χάσει και ο Άρης …το σχολείο… μέρα που είναι…
Έτσι ή κάπως έτσι μας προέκυψε συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και αγαπητοί μαθητές ο νέος Υπουργός Παιδείας …καλορίζικος.
Δεν ξέρω τι καινούριο θα φέρει ο νέος Υπουργός, αυτό μέλλει να το δούμε. Η πολιτική της κυβέρνησης πάντως τα προηγούμενα χρόνια δεν προϊδεάζει για μεγάλα πράγματα, αφού αποδείχθηκε χαμηλών προσδοκιών. Κινήθηκε πάνω σε μια διαχειριστική τακτική περισσότερο τακτοποίησης μεμονωμένων προβλημάτων χωρίς ουσιαστικά να ακουμπάει τα μεγάλα θέματα, αλλά και όπου το έπραξε δημιούργησε προβλήματα παρά έλυσε (μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια, στην τεχνική εκπαίδευση).
Τέλειωσαν όμως τα ψέματα κύριοι της κυβέρνησης ο επικοινωνιακός λαϊκισμός της διαπίστωσης μόνο παθογόνων καταστάσεων είναι για την δημοσιογραφική πένα και όχι για αυτούς που ορίστηκαν για να δώσουν λύσεις.
Η διαπίστωση ότι «ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ» έχει μετατραπεί ήδη σε κραυγή αγωνίας μένει να δούμε αν θα επισπεύσει και την διαδικασία για μια σαρωτική μεταρρύθμιση
Ευχή όλων να αποκτήσουμε επιτέλους ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα εκπαιδεύει, αξιολογώντας και κατανέμοντας σωστά την γνώση, αναπτύσσοντας παράλληλα δεξιότητες ΚΑΙ προπαντός θα σέβεται τον κόπο του μαθητή. Ένα σύστημα που θα αποκαταστήσει την χαμένη αξιοπρέπεια του καθηγητή μέσα και έξω από την τάξη και βεβαίως να περιορίσει το δυνατόν την ανασφάλεια των γονιών.

Βαγγέλης Θεοδώρου

Καθηγητής Πληροφορικής

 και με την άδεια του ....

1 σχόλιο:

sideritis είπε...

Του Γιώργη Γιατρομανωλάκη


1.Ο καλός υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ) οφείλει να γνωρίζει στοιχειώδη ελληνικά και θρησκευτικά. Δεν μπορεί λ.χ. να λέει πως «ακραίες μειοψηφίες κρατούν την Παιδεία όμηρη» ή να μπερδεύει τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή.

2. Ο ΥΠΕΠΘ δεν πρέπει να συμβουλεύεται τηλεφιλολόγους σχετικά με την ετυμολογία της λ. «έντερον». Καλύτερα να καταφεύγει σε έγκυρα ετυμολογικά λεξικά.

3. Ο ευφυής και σοβαρός ΥΠΕΠΘ λέει, «καλά τα “έξυπνα σχολεία”, όμως προτιμώ τους έξυπνους μαθητές».

4. Ενας ΥΠΕΠΘ πρέπει να θυμάται πως το άρθρο 16 του Συντάγματος, εκτός από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, περιέχει πάρα πολύ σοβαρές διατάξεις για την παιδεία και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Επομένως οφείλει να τηρεί το Σύνταγμα ευλαβικά και καθολικά.

5. Ενας καλός ΥΠΕΠΘ ουδέποτε προσθέτει μια ώρα διδασκαλίας Αρχαίων Ελληνικών στο Πρόγραμμα για να μάθουν οι μαθητές «την ορθή χρήση της καθομιλουμένης»! Ας διδαχθούν πρώτα να μιλούν και να γράφουν σωστά τη γλώσσα τους και μετά καλώς να έρθουν και τα Αρχαία.

6. Ενας καλός ΥΠΕΠΘ δεν χρειάζεται σώνει και καλά να έχει «όραμα». Ο κοινός νους φτάνει και περισσεύει.

7. Ενας ΥΠΕΠΘ μπορεί να πηγαίνει και στα μπουζούκια και στα γήπεδα. Ομως όταν δολοφονείται ένας μαθητής, καλύτερα να μεταθέτει τη διασκέδαση για τις επόμενες μέρες.

8. Αν ένας ΥΠΕΠΘ δεν ικανοποιείται από τα βιβλία της Ιστορία της νεότερης Ελλάδας, ας μην απογοητεύεται. Υπάρχουν χρονικά, απομνημονεύματα αγωνιστών, δημοτικά τραγούδια, μαρτυρίες παθόντων, πρακτικά Βουλής, διατάγματα, εφημερίδες, μυθιστορήματα, ποιήματα κ.λπ. Ενα ανθολόγιο από αυτά τα κείμενα θα ωφελήσει και θα τέρψει τους μαθητές πολύ περισσότερο από όσο ένα «επιστημονικό» εγχειρίδιο.

9. Προσοχή στους «σοφούς» και στους «εμπειρογνώμονες». Ενας καλός και προσεκτικός ΥΠΕΠΘ οφείλει να παρακολουθεί, μόνος, χωρίς την παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων, ένα δημόσιο μάθημα τουλάχιστον μία φορά τη βδομάδα. Στα νηπιαγωγεία της χώρας, στα γυμνάσια, στα λύκεια, στο πανεπιστήμιο κ.λπ. Μετά ας συζητά με τους συμβούλους τα προβλήματα της Παιδείας.

10. Ωραίοι οι αλλεπάλληλοι προγραμματισμοί, οι νόμοι και οι διευκρινιστικές εγκύκλιοι, οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις, οι τολμηρές τομές, οι ρήξεις, τα know how, τα οράματα, τα μοντέρνα συστήματα, οι αιώνιες αλλαγές στις εξετάσεις κ.λπ. Ωραίο και το Διαδίκτυο, τα ιστολόγια και ο κυβερνοχώρος. Ομως για τον νουνεχή και δημοκρατικό ΥΠΕΠΘ δύο πρέπει να είναι τα ουσιώδη: 1) 5% του ΑΕΠ στην Παιδεία. 2) Ιδια τιμή, ίδιος σεβασμός στο Αλφαβητάρι και στον φορητό υπολογιστή.

Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.