…το μήνυμα των εκλογών…
5 Νοεμβρίου ημέρα Τετάρτη με το ρολόι να δείχνει 16:45, ένα τέταρτο έμεινε για να κλείσουν οι κάλπες… η κίνηση είναι πλέον μηδαμινή στο χώρο υποδοχής των συναδέλφων ψηφοφόρων. δεν έχει νόημα η παραμονή μου εδώ είπα μέσα μου …η αποστολή εξετελέσθη … ώρα να αποχαιρετήσω τους συνυποψήφιους μου και να αποχωρήσω. Δε θα καθίσεις για το αποτέλεσμα άκουσα μια φωνή πίσω μου καθώς προχωρούσα γοργά προς την έξοδο,…μπα θα το μάθω αργότερα τηλεφωνικά απάντησα κοφτά, η απάντησή μου ίσως έκρυβε και μια αλήθεια: το μειωμένο μου ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της κάλπης…,εξάλλου προείχε αυτή τη στιγμή το διαμαρτυρόμενο άδειο μου στομάχι.
Φυσικά και δεν αδιαφορώ για μια διαδικασία που είχα ενεργή συμμετοχή και πολύ περισσότερο δεν απαξιώνω την τιμή που μου έκαναν 57 συνάδελφοι ψηφίζοντάς με, απλά καταγράφω μια γενικότερη απογοήτευση από τις εκλογικές διαδικασίες στον κλάδο, αλλά, κυρίως, για το νόημα που αποπνέει εδώ και χρόνια το αποτέλεσμα της ψήφου.
Ένα αποτέλεσμα που σχεδόν ποτέ δεν αποτυπώνει τη συνδικαλιστική και εκπαιδευτική πραγματικότητα. Πάντα ή σχεδόν πάντα διαμορφώνεται από ένα συνδυασμό κομματικής τοποθέτησης και υπερψήφισης της προσωπικής σχέσης υποψηφίων και ψηφοφόρων.
Φαίνεται ότι όλη η κριτική για την κυβερνητική πρακτική αλλά και τη λειτουργία των παρατάξεων και υποψηφίων εξαντλείται λίγο πριν την κάλπη,
η δε ανανέωση των προσώπων μοιάζει ακόμη πιο δυσκίνητη.
‘Όλα αυτά με οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα: ότι οι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν όλες τις εκλογικές διαδικασίες σα μια ακόμη εκπαιδευτική υποχρέωση ενταγμένη και αυτή σε ένα επικίνδυνα χαμηλωμένο πήχη προσδοκιών.
Αντιμετωπίζουν αφενός με επιείκεια και οίκτο την πολιτεία …πεπεισμένοι ότι ούτως η άλλως είναι ανίκανη να λύσει τα χρονίζοντα προβλήματα της εκπαίδευσης και αφετέρου συμπεριφέρνονται με ευγένεια …και συναδερφική αλληλεγγύη σε παρατάξεις και υποψηφίους, …ίσως και από τύψεις για τη σκληρή κριτική….νοιώθοντας ότι και οι ίδιοι δεν έχουν κάνει κάτι για να αλλάξουν όσα καταμαρτυρούν σ’ αυτούς.
Μετέρχονται λοιπόν των εκλογικών διαδικασιών…από υποχρέωση;
με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης παρατάξεων και συνδικαλιστικού κινήματος;
Η απάντηση ίσως να δοθεί στο μέλλον ίσως και ποτέ
Βαγγέλης Θεοδώρου
Υποψήφιος για το ΠΥΣΔΕ με την ΠΑΣΚ
5 Νοεμβρίου ημέρα Τετάρτη με το ρολόι να δείχνει 16:45, ένα τέταρτο έμεινε για να κλείσουν οι κάλπες… η κίνηση είναι πλέον μηδαμινή στο χώρο υποδοχής των συναδέλφων ψηφοφόρων. δεν έχει νόημα η παραμονή μου εδώ είπα μέσα μου …η αποστολή εξετελέσθη … ώρα να αποχαιρετήσω τους συνυποψήφιους μου και να αποχωρήσω. Δε θα καθίσεις για το αποτέλεσμα άκουσα μια φωνή πίσω μου καθώς προχωρούσα γοργά προς την έξοδο,…μπα θα το μάθω αργότερα τηλεφωνικά απάντησα κοφτά, η απάντησή μου ίσως έκρυβε και μια αλήθεια: το μειωμένο μου ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της κάλπης…,εξάλλου προείχε αυτή τη στιγμή το διαμαρτυρόμενο άδειο μου στομάχι.
Φυσικά και δεν αδιαφορώ για μια διαδικασία που είχα ενεργή συμμετοχή και πολύ περισσότερο δεν απαξιώνω την τιμή που μου έκαναν 57 συνάδελφοι ψηφίζοντάς με, απλά καταγράφω μια γενικότερη απογοήτευση από τις εκλογικές διαδικασίες στον κλάδο, αλλά, κυρίως, για το νόημα που αποπνέει εδώ και χρόνια το αποτέλεσμα της ψήφου.
Ένα αποτέλεσμα που σχεδόν ποτέ δεν αποτυπώνει τη συνδικαλιστική και εκπαιδευτική πραγματικότητα. Πάντα ή σχεδόν πάντα διαμορφώνεται από ένα συνδυασμό κομματικής τοποθέτησης και υπερψήφισης της προσωπικής σχέσης υποψηφίων και ψηφοφόρων.
Φαίνεται ότι όλη η κριτική για την κυβερνητική πρακτική αλλά και τη λειτουργία των παρατάξεων και υποψηφίων εξαντλείται λίγο πριν την κάλπη,η δε ανανέωση των προσώπων μοιάζει ακόμη πιο δυσκίνητη.
‘Όλα αυτά με οδηγούν μόνο σε ένα συμπέρασμα: ότι οι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν όλες τις εκλογικές διαδικασίες σα μια ακόμη εκπαιδευτική υποχρέωση ενταγμένη και αυτή σε ένα επικίνδυνα χαμηλωμένο πήχη προσδοκιών.
Αντιμετωπίζουν αφενός με επιείκεια και οίκτο την πολιτεία …πεπεισμένοι ότι ούτως η άλλως είναι ανίκανη να λύσει τα χρονίζοντα προβλήματα της εκπαίδευσης και αφετέρου συμπεριφέρνονται με ευγένεια …και συναδερφική αλληλεγγύη σε παρατάξεις και υποψηφίους, …ίσως και από τύψεις για τη σκληρή κριτική….νοιώθοντας ότι και οι ίδιοι δεν έχουν κάνει κάτι για να αλλάξουν όσα καταμαρτυρούν σ’ αυτούς.
Μετέρχονται λοιπόν των εκλογικών διαδικασιών…από υποχρέωση;
με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης παρατάξεων και συνδικαλιστικού κινήματος;
Η απάντηση ίσως να δοθεί στο μέλλον ίσως και ποτέ
Βαγγέλης Θεοδώρου
Υποψήφιος για το ΠΥΣΔΕ με την ΠΑΣΚ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου