…κάγκελα κάγκελα παντού…

Τις προάλλες που βρέθηκα για κάποια δουλειά στο χώρο του 1ου ΣΕΚ με έκπληξη αντίκρισα ένα σιδερένιο κιγκλίδωμα να διασχίζει τον προαύλιο χώρο του σχολικού συγκροτήματος που συστεγάζει το 8ο Γενικό Λύκειο και τα 1ο ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ …Ε μάλλον κάποιο ακραίο μέτρο…απόκρουσης της εισβολής του ιού της γρίπης σκέφτηκα…, η αυτοψία στο χώρο όμως αντικατέστησε γρήγορα τη χιουμοριστική μου διάθεση με μια φανερή ενόχληση, κάτι που διέκρινα και στις συζητήσεις με κάποιους συναδέλφους που βρήκα εκεί.
Δε νομίζω ότι το μεγαλύτερο λειτουργικό πρόβλημα της συστέγασης σχολείων είναι ο κοινός προαυλισμός των μαθητών, πόσο μάλιστα όταν ανήκουν στην ίδια ηλικιακή κατηγορία, είμαι όμως απόλυτα σίγουρος ότι η εν λόγω κατασκευή δεν είναι μια απλή «γεωγραφική» οριοθέτηση του αύλιου χώρου, αλλά μια διαχωριστική γραμμή που εκθέτει και προσβάλει μαθητές και διδάσκοντες, για να μη πω ότι αφήνει υπονοούμενα για τη διαφορά επίπεδου και συμπεριφοράς των μαθητών που φοιτούν σε άλλους τύπους, εκτός λυκείου, σχολείων.

Κατά καιρούς και καθ’ υπερβολή ο χώρος που στεγάζει τα προαναφερόμενα σχολεία αποκαλείται «Γκράβα», αλλά σε τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί όχι μόνο ως προς το μέγεθος με το εν λόγω σχολικό συγκρότημα, αλλά κυρίως δεν έχει εμφανίσει ποτέ φαινόμενα που προσβάλουν την εκπαιδευτική διαδικασία τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου.
Υπάρχουν βέβαια, ευτυχώς λίγοι γονείς, που σκαρφίζονται τρόπους για να μην στείλουν τα παιδιά τους στο Λύκειο που στεγάζεται εκεί, γιατί άκουσον άκουσον αναμειγνύονται λέει στην αυλή με άλλα παιδιά από τα ΕΠΑΛ και την ΕΠΑΣ. Έ αν αυτό δεν είναι λόγος και πράξη στα όρια του ρατσισμού, τότε τι είναι;
Πιστεύω ότι οι συνάδελφοι απορρίπτουν τέτοιες απόψεις (έχω θητεύσει σ’ αυτό το σχολείο και γνωρίζω τα παιδαγωγικά αντανακλαστικά και την ευαισθησία πολλών από αυτούς), όμως κάποιες φορές η εξωτερική πίεση ή ο υπερβάλλων ζήλος για την «αναβάθμιση» της λειτουργίας και κυρίως την «προστασία» της «εικόνας» του σχολείου στην κοινωνία οδήγησε (και αναφέρομαι στους «ηθικούς αυτουργούς» της κατασκευής και σε όσους συναίνεσαν σ’ αυτό) σ’ αυτή την πρόχειρη μην πω βάρβαρη γεωγραφική αυτονόμηση. Ελπίζω οι μαθητές να δείξουν …κατανόηση …μεγαλοψυχία στα έργα δασκάλων και γονέων, αλλά και χιούμορ αφιερώνοντάς τους το γνωστό «...κάγκελα κάγκελα παντού και τα μυαλά στα κάγκελα του αόρατου εχθρού…»

Θα ήταν καλύτερα όσο άγαρμπα υψώθηκε το σιδερένιο διαχωριστικό, τόσο διακριτικά να ξηλωθεί, γιατί αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο συγκεκριμένος χώρος είναι μια ποιοτική αναβάθμιση και αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, ας γίνει και λειτουργικός διαχωρισμός με ευπρέπεια και όχι προχειρότητα. Τα καουμποιλίκια με εισαγγελείς κάποιου διευθυντή στο χώρο εκεί καλύτερα να μην τα σχολιάσω γιατί …θα παρέμβει …το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο.
ΥΓ. Όσο για την ΕΛΜΕ έχει μάλλον σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί…ή οι ευαισθησίες της έχουν χαθεί στον κυκεώνα των ισορροπιών και της συνδικαλιστικής παθογένειας…αλλά σσσούτ …κάτι ακούω…μάλλον είναι ο ήχος από το ροχαλητό της
Βαγγέλης Θεοδώρου
Καθηγητής πληροφορικής
μέλος της Πασκ