Για πολλούς μελετητές των
κοινωνιών και των θεσμών τους οι κρίσεις αποτελούν σημεία καμπής, ιστορικές
φάσεις στις οποίες χαράζεται το μέλλον. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, πως το κραχ
του 1929 στις ΗΠΑ οδήγησε στο New Deal, που είχε στόχο όχι μόνο την ανακούφιση
των πληγέντων αλλά και την ανάκαμψη της οικονομίας και τη μεταρρύθμιση του
χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στη Γερμανία, πάλι, η ταπείνωση που υπέστη η χώρα
στα πεδία των μαχών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η οικονομική κρίση που
ακολούθησε συνέβαλαν καθοριστικά στην άνοδο του ναζισμού και στην κατάλυση της
Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Αναρίθμητα παραδείγματα μας οδηγούν στο συμπέρασμα,
πως μετά από κρίσεις άλλα κράτη γίνονται καλύτερα και άλλα παρακμάζουν ή
οδηγούνται στην καταστροφή.
Οταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα, πολλοί αισιόδοξοι άνθρωποι αντιλήφθηκαν τα
πράγματα υπό το πρίσμα της ευκαιρίας.