Το παραμύθι να ‘ναι καλά…

Vincent van Gogh, 1882

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν ένας λαός (όπως και ένας άνθρωπος) είναι στριμωγμένος, η νοοτροπία του και η ψυχολογία του ρέπουν προς τους «τόπους» του ανορθολογισμού και γίνεται απόλυτα ευάλωτος σε κάθε εύκολο κάλεσμα, σε κάθε παραμύθι. Ακούει την επιθυμία του και κάνει λήψη του ζητούμενου στο φαντασιακό του στερέωμα και την ίδια στιγμή την προβάλλει στην πραγματικότητα με περισσή ευκολία.

      Ο λαός στην εποχή της κρίσης επεδίωκε (και επιδιώκει…) με κάθε τρόπο την ύπαρξη ενός παραμυθιού. Το άκουσε για πρώτη φορά από τη Ν.Δ. και την αγκάλιασε με θέρμη. Όταν τελείωσε από την πρώτη στιγμή της απλής πραγματικότητας η φαντασίωση του δεξιού παραμυθιού, στράφηκε αμέσως και χωρίς χρονοτριβή στο αριστερό παραμύθι και το αγκάλιασε και αυτό παρά το γεγονός ότι ήταν το ίδιο ακριβώς!

      Ένα παραμύθι ήθελε απλά και ξάστερα ο ελληνικός λαός, ένα παραμύθι με χρήματα πολλά˙ για θησαυρούς δεν μιλάνε άλλωστε τα παραμύθια; Και του το έδωσε με το παραπάνω η ηγετική ομάδα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Του έδωσε ένα καινούργιο Μνημόνιο παρουσιάζοντάς το ως «Συμφωνία», άλλαξε την κακή τρόικα – που απεικόνιζε την καταδυνάστευση – και την μετονόμασε σε «θεσμούς» και έτσι το παραμύθι εμφανίζεται να έχει και καλά πρόσωπα! Συμβολικά και φαντασιακά δεν είναι τα στοιχεία των παραμυθιών; Να λοιπόν που η όλη αφήγηση «έδεσε» σε ένα αυτοαναφορικό σύμπαν, σε μια παραμυθοχώρα.

      Και η εξέλιξη φαντάζει μια χαρά. Τα χρήματα δεν ήλθαν ακόμα, αλλά είναι εκεί στον ορίζοντα της «Συμφωνίας»,

Τα νέα όρια συνταξιοδότησης. Πόσο αυξήθηκαν

Εξήγηση πίνακα με ένα παράδειγμα: Αν το 2017 είμαι 52 χρονών η ηλικία συνταξιοδότησης είναι 58 χρόνια και 5 μήνες. Περισσότερες  πληροφορίες  για τα παραπάνω στο άρθρο 1 του 4337/2015 και στον  4336/2015. Τα όρια ηλικίας με τον νόμο 4336 με ημερομηνία 14 Αυγούστου 2015 είναι τα παρακάτω:

Πολιτικός αυνανισμός!!!

Χρήστου Παπαδημητρίου.

        Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου.

        Πρόεδρου ΤΚ Πύργου-Κόνιτσας.

Πολιτικός αυνανισμός!!!

(Πεζοδρομιακός Όρος δανεισμένος από το λεξιλόγιο των εκπροσώπων μας στο κοινοβούλιο.)

Αποχή από την εκλογική διαδικασία.

(Πολιτικός όρος δανεισμένος από την κοινωνική πραγματικότητα.)

Αίτιο ή αποτέλεσμα του ελληνικού πολιτικού αμοραλισμού;

Με αφορμή την επικείμενη εκλογή Προέδρου Της Νέας Δημοκρατίας και την ανήκεστο «πολιτική ίωση» των επαγγελματιών της πολιτικής να τους απασχολεί η διαδικασία μόνο ως αριθμητικό μέγεθος, και να αδιαφορούν πλήρως για το τι σημαίνει αυτό το «παιχνίδι» τους για την αξιοπιστία του θεσμού για τον οποίο δήθεν κόπτονται.

Με αφορμή επίσης το επικίνδυνο φαινόμενο της αποχής στις πρόσφατες εκλογές.

Με αφορμή δε και την εισχώρηση του Κου Βενιζέλου στην επιτροπή διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων, πολιτικός ο οποίος ελέγχεται για την χρήση της αδιαφάνειας ως μέθοδο πολιτικής επιβίωσης.

Βεβαίως εσύ αγαπητέ αναγνώστη γνωρίζεις την πραγματικότητα, ότι τον Γιάννη Aγιάννη τον έσπρωξε η πείνα στο κλέψιμο της φρατζόλας, και βεβαίως ότι τον έλληνα και σημερινό Γιάννη Aγιάννη σπρώχνει στους κόλπους της αντίδρασης όχι μόνο η αδυναμία του χορτάτου να καταλάβει τι σημαίνει πείνα, αλλά κυρίως  η «πνευματική αδυναμία»  των πολιτικών του μονοπωλίου  οι οποίοι ως αρουραίοι προσπαθούν να διασφαλίσουν μια θέση δίπλα στο κασέρι του δημοσίου κορβανά και ο νοών νοείτω…

Το πραγματικό γεγονός που προκαλεί ανησυχία δεν είναι  τα όποια ποσοστά αποχής του εκλογικού σώματος, αλλά πρωτίστως η ηλικιακή διάρθρωση των πολιτών που στέκονται με αρνητική διάθεση απέναντι στο θεμελιώδες μέγεθος της Δημοκρατίας, αυτό της εκλογικής διαδικασίας.

Η αποχή αναμφίβολα αποτελεί ανάχωμα για την εξέλιξη της Δημοκρατίας,