Παρακρατικοί φασιστικοί θύλακες
 |
Χρήστου Παπαδημητρίου.
Προέδρου Τ Κ Πύργου.
Κόνιτσας.
|
στα «σπλάχνα» της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Τα «ανθρωπίδια» το έλασσον
η εκκόλαψη του φασισμού το μείζον.
Η «ερωτοτροπούσα» συμπεριφορά μεταξύ πολιτικών φορέων είναι μια
πρακτική κοινωνικά αποδεκτή και πολλές
φορές και εκλογικά αποτελεσματική. Καταδικαστέα όμως είναι η πολιτική των συγκοινωνούντων δοχείων
ανάμεσα σε δημοκρατικά και φασιστικά κόμματα και μηχανισμούς .
Το δεν
γνώριζα, δεν ήξερα, δεν κατάλαβα, αφορά πολιτικούς «ελεγχόμενης οξυδέρκειας»,
και δεν θα το ισχυριζόμουν ποτέ για τους κ.κ Σαμαρά και Βενιζέλο, κατά συνέπεια
τεκμαίρεται αβίαστα από το τελευταίο συμβάν της εκκόλαψης των ναζιστών στο
γραφείο του πρωθυπουργού ότι πρόκειται για πολιτικούς καιροσκόπους ιδεολογικά
αλλοτριωμένους και για την Δημοκρατία επικίνδυνους,
καθότι με τις πρακτικές δεν επιδιώκουν μόνο την πολιτική των επιβίωση αλλά αναπτύσσουν
τον φασισμό στην Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη
αναφορά ενδιαφέρεται για την πολιτική συμπεριφορά του προσώπου και όχι για το πολιτικό
πρόσωπο, κατά συνέπεια ενδιαφέρεται για τα πολιτικά χαρακτηριστικά του προσώπου
που αναμφισβήτητα αποτελούν προωθητικό παράγοντα ομαλής λειτουργίας της Δημοκρατίας, αλλά και ενίοτε αποτελούν
ανασταλτικό παράγοντα της παραπέρα εξέλιξής της.
Η ελληνική
κοινωνία έχει την ευκαιρία σήμερα να διακρίνει τέτοιες συμπεριφορές, και
βεβαίως της δίνεται η μοναδική ευκαιρία να καταδικάσει αλλά και να απομονώσει
«πρόσωπα και φασιστοειδή», να προωθήσει η να οπισθοδρομήσει την πολιτική
εξέλιξη των πραγμάτων, να ανατάξει η να περιθωριοποιήσει την Δημοκρατία.
Όχι βεβαίως έξω από πολιτικές διαδικασίες, αλλά
μέσα σε αυτές, δια των εκλογών, και με την λογική ότι θα πρέπει να θέσει το
εκλογικό σώμα στο περιθώριο όχι μόνο αυτούς που το «τραγικό πρόσωπο» του
κυβερνητικού εκπροσώπου περιγράφει ως μη γνώστες όσον αφορά το συμβάν του «πάρε
δώσε» με τον ναζισμό υπονοώντας προφανώς
ότι είναι « πολιτικά ηλίθιοι» και άρα ακατάλληλοι, αλλά και τους ενσυνείδητα γνώστες οπότε είναι επικίνδυνοι να αναπαραχθούν σε
μεταλλαγμένα και επικίνδυνα φασιστοειδή.
Οι παρακάτω
σκέψεις σκοπό έχουν μόνο τον πολιτικό
προβληματισμό, με δεδομένο αγαπητέ αναγνώστη ότι και σε τούτες τις «στερνές ώρες» της ανελέητης
ανάγκης για επιβίωση, οι επαγγελματίες της πολιτικής και πρωτίστως
υπεύθυνοι του ελληνικού ναυαγίου
επιχειρούν την πολιτική των διάσωση αγνοώντας αλαζονικά αλλά και ανιστόρητα την κοινωνική επιταγή για αλλαγή στα πολιτικά
ήθη στις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές, ως αυτής που αποκαλύφθηκε
και επισήμως δηλαδή της πολιτικής επικοινωνίας με τους γονιδιακά η μη προερχόμενους φασίστες.
Ως
πολίτης που βιώνω τα προβλήματα που γέννησε μια κατάσταση την οποία
δημιούργησαν «επίορκοι και ανίκανοι
λειτουργοί», από όλες τις με υψηλές αμοιβές εξουσίες του κράτους δικαίου
με τιποτένια χαρακτηριστικά, ,θα περίμενα όπως
και ο κάθε Έλληνας επισημάνσεις,
αλλά και στάσεις πολιτικές και όχι κομματικές με λογικές και πρακτικές καταδικασμένες και ξεπερασμένες.
Γεγονός
εντούτοις που προκαλεί ανησυχία
επιπρόσθετη σήμερα για την Δημοκρατία και την Πολιτική
γενικότερα δεν είναι τα πρόσωπα τα οποία
έχουν καταβολές αντιδημοκρατικές, αλλά τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία βρίσκονται
στο δημοκρατικό τόξο να ανέχονται να επιτρέπουν αλλά και να αρέσκονται να ερωτοτροπούν με διαδικασίες οι
οποίες ακουμπάνε στην ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Το φαινόμενο
του Φασισμού είναι