 |
Χρήστου Παπαδημητρίου.
Κοινωνιολόγου.
Προέδρου Τ Κ
Πύργου -Κόνιτσας |
Η ιστορία από την άποψη της κοινωνικής
προβληματικής και ανθρώπινης περιπέτειας επαναλαμβάνεται, και μάλιστα πολλές
φορές γράφεται και περιγράφεται με θαυμαστή ομοιότητα όχι μόνο στα ιστορικά
κείμενα αλλά στις διηγηματικές αφηγήσεις, στις νουβέλες, καθώς και στα μυθιστορηματικά
κείμενα.
....δύσπιστος και σκωπτικός ο ήρωας του
διηγήματος της Διδώς Σωτηρίου πάλευε μέσα και έξω από το περιβάλλον του ανάμεσα
στις συμπληγάδες μιας κυρίαρχης πολιτικής
και ξενόδουλης δεξιάς και μιας βαριά τραυματισμένης μα πάντα
δυναμικής αριστεράς. Αναζητούσε με πάθος το στίγμα της εποχής του, οργίζονταν και αμφισβητούσε ,παρέπαιε και αρνούνταν να ξοδέψει
τον ενθουσιασμό του στις ξεπερασμένες και αποτυχημένες πρακτικές που και τότε
είχαν ως σκοπό την βελτιστοποίηση της κοινωνικής πραγματικότητας…
Παρόμοια πραγματικότητα βιώνει σήμερα
η χώρα μας, και ως άλλος ήρωας, εκατομμύρια ανέργων, των οποίων η τραγικότητα
της κατάστασης είναι ανεκδιήγητη, όπως και αυτών που βρίσκονται στα πρόθυρα της
φτώχειας, της χρεοκοπίας , της κατάθλιψης, και της αυτοχειρίας, κατεδαφίζονται
καθημερινά όλο και πιο βαθειά στα τάρταρα της εξαθλίωσης …
Αναζητά και σήμερα ο νέος
άνεργος το στίγμα της εποχής του, και το μόνο που μπορεί να διακρίνει είναι ο
δρόμος της φυγής, το φάντασμα του προγόνου του «γκασταρμπάιτερ» αφού εδώ στον
τόπο του το μόνο που μπορεί να οραματίζεται είναι ένα αβέβαιο και ζοφερό
μέλλον.
Κι ενώ τα πάντα
κατεδαφίζονται στην χώρα μας οφείλουμε να δούμε και να παραδεχτούμε ότι
γεννιέται και αναπτύσσεται ένα απύθμενο μίσος, όχι μόνο κατά των υπευθύνων
αυτής της λαίλαπας που είναι γνωστοί, αλλά και κατά της δημοκρατίας.
Τίθεται έτσι ευθέως και
χωρίς περιστροφές το ερώτημα