Του Νίκου Τσούλια
Όταν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα και μια κοινωνία αιφνιδιάζονται από τον … ερχομό μιας σκληρής οικονομικής κρίσης, τότε είναι βέβαιο ότι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Όταν μια κυβέρνηση … αιφνιδιάζεται από τη μαύρη σκιά μιας σκληρής φασιστικής οργάνωσης, μιας μηχανής θανάτου και άγριας και διαρκούς παρανομίας, τότε είναι βέβαιο ότι πάσχει σοβαρά η έννοια της πολιτείας και του πολιτεύματος.
Η «Χρυσή Αυγή» ποτέ δεν ήταν πολιτικό ρεύμα, ποτέ δεν είχε αποδεχτεί τους κανόνες ενός κράτους δικαίου και μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ήταν πάντα μια εγκληματική οργάνωση. Το είχε διακηρύξει και η ίδια. Η ίδια είχε αυτοαναγορευτεί ως οργάνωση – τιμωρός και έκανε επιθέσεις εναντίον μεταναστών και πολιτικών αντιπάλων. Αντικαθιστούσε όλους τους θεσμούς της ελληνικής πολιτείας, την αστυνομία, ακόμα και τη δικαιοσύνη και την κυβέρνηση! Καθόριζε το τι είναι νόμιμο και το τι είναι δέον!
Και το σύστημα της διακυβέρνησής μας ήταν και είναι ένας απλός παρατηρητής. Και ένα μέρος του λαού συμπεριφερόταν εξ ίσου αδιάφορα αλλά και ένοχα. Επέλεγε και ψήφιζε μια ναζιστική οργάνωση ως κόμμα επιλογής του στις βουλευτικές εκλογές! Και καμιά πρόφαση και αιτιολογία δεν μπορεί να σταθεί σ’ αυτή τη βάρβαρη στάση μας.
 |
ΤΣΟΥΛΙΑΣ Ν. |
Μια κοινωνία που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, που λογικά θα αναζητούσε δρόμους υπέρβασης της κρίσης στα ξέφωτα του ορθολογισμού και της συλλογικής – εθνικής προσπάθειας, παρακολουθεί το νεοναζιστικό καρκινικό μόρφωμα να επιτίθεται χωρίς λόγο και αιτία σε μετανάστες και δεν αντιδρά. Σαν να μην ξέρει που οδηγεί αυτή η παθητική συμπεριφορά. Σαν να μην ξέρει ότι αυτές οι σκηνές είναι γνωστές μαύρες σκιές που οδηγούν σε εχθροπραξίες, σε ακήρυκτο μεν αλλά σε κάθε περίπτωση σε εμφύλιο πόλεμο, στην επικράτηση του φασισμού. Είμαστε ένοχοι ενώπιον της ιστορίας και της μνήμης του Παύλου Φύσσα, γιατί είδαμε πόσο εύκολα και πόσο άδικα έχασε τη ζωή του ένας νέος. Και δεν είχαμε κάνει τίποτα